Culture Club
De cultuurtips van Koen van den Broek
vr 20 dec. - 5:04
Rosemary’s baby
De eerste cultuurtip is absoluut niet voor koppels in verwachting. Of misschien juist wel…? Want toen “monsterkinderen” plots hét onderwerp werden van horrorfilms in de jaren ‘70, waren het toch vooral jonge ouders die de cinema’s vulden. Blijkbaar wilde iedereen op dat moment een antwoord op de vraag: “mijn kind is een duivel, wat nu?” Voor de kersverse ouders die daar nog altijd over nadenken in 2019; begin misschien bij de bestseller “Rosemary’s Baby” door Ira Levin. Of als je daar (begrijpelijk) geen tijd voor hebt, zet dan even de Teletubbies af om de verfilming door Roland Polanksi te bekijken. Het is nooit te laat om even te griezelen, zelfs tijdens de kerstperiode!
Mr. Mercedes
Het zijn niet enkel ouders aan wie Koen een dagelijkse dosis horror aanraadt. Al is dit boek van Stephen King eerder een hard-boiled detective. Hierin volgen we Bill Hodges, "een gepensioneerde flik, een Ierse resercheur die een onopgeloste zaak heeft". Op een dag komt die onopgeloste zaak dan binnen bij Bill via de brievenbus. “Mister Mercedes” -zo noemt zijn nieuwe penvriend zichzelf - beweert dat hij de Mercedes bestuurde die op een jobbeurs acht mensen aanreed. "Het symbool van kapitalisme", merkt van den Broek op. Hodges besluit zijn pensioen even te laten voor wat het is en duikt terug in de wereld van de criminaliteit. "In het begin is het nog vrij realistisch," zegt Koen "maar na een tijd zorgt Stephen King ervoor dat zelfs dode mensen weer tot leven kunnen komen". Een goed boek dus om te lezen bij het licht van de kerstboom. Daarbij is ook de gelijknamige serie een leuk cadeau om aan de kerstman te vragen.
Galerij
"Het subsidiesysteem ligt op dit moment onder vuur", getuigt Koen droevig. Maar gelukkig zijn er galerijen die ervoor zorgen dat individuele kunstenaars niet in de (winter)kou worden gezet. Ga bijvoorbeeld met de Gallery Sophie van de Velde op zoek naar nieuwe vormen van wat een galerij nu precies is. Als het buiten niet te hard vriest, bezoek dan Tick Tack in Antwerpen. "Het is een hybride vorm om als non-profit space een internationaal parcour uit te werken", zei Koen vol bewondering. Hij raadde hierna ook de Callewaert vanlangedonck Gallery aan. Ga daar zeker kijken naar Paul Van Hoeydonck, "de enige kunstenaar met een sculptuur op de maan". Bovendien focust het museum op kunstenaars uit de jaren '50 en '60, zodat het "een soort tijdreis van een vergeten periode" wordt. En voor wie deze kerstvakantie naar Duitsland gaat; bezoek zeker de Kunsthalle van Dusseldorf! Daar delen Carroll Dunham en Albert Oehlen voor de eerste keer een exhibitie. "Vulgair, pronografisch en de vagina's ontploffen gewoon in je ogen" zegt Koen. "Maar je gaat het uiteindelijk zien als deel van de vorm van het schilderij" voegde hij er liefdevol aan toe.
Musea
Je hebt eigenlijk echt geen excuus om binnen te blijven deze kerst. Wie niet warmliep voor de vorige cultuurtip, heeft nog altijd keuze uit een hoop musea om te bezoeken. In oktober bedacht het Kunstmuseum Den Haag bijvoorbeeld dat ze Monet een beetje hadden verwaarloosd. De laatste grote tentoonstelling rond die man was 30 jaar geleden en een groot deel van zijn “Tuinen” waren nog nooit vertoond in Nederland. Daarom kun je nog tot 2 februari in “Tuinen van verbeelding” 40 internationale topstukken komen bewonderen. Een andere man die een eerbetoon verdient is Martin Kippenberger. Hij werd dan niet altijd gewaardeerd door zijn tijdsgenoten, maar in "Bitteschön Dankeschön" blikken de Bundeskunsthalle terug op zijn leven. Uiteindelijk vertegenwoordigde zijn oeuvre dan toch de "Zeitgeist" van Duitsland.
Baby Driver
So let’s adress the elephant in the room: ja, Kevin Spacey zit in deze film. Maar laten we die olifant even naar buiten laten. Het zou zonde zijn om Edgar Wright in de schaduw van dat beestje te laten staan. Deze regisseur veroverde al harten in 2010 toen “Scott Pelgrim vs the world” uitkwam en “Baby Driver” stelde evenmin teleur. Misschien het meest interessante aan deze film is dat die volledig rond de soundtrack draait. Geweerschoten worden afgevuurd op het ritme van de muziek; en zelfs de acteurs bewegen altijd in de juiste maat. "Fantastisch mooie achtervolgingsscenes", zegt Koen. Bovendien werd de hele film geïnspireerd door het lied “Bellbotoms” van de “John Spencer Blues Explosion”. In zijn jongere jaren raakt Wright geobsedeerd door dit lied en verzon er ook de eerste scène van de film bij. De boodschap is dus om je oren goed open te houden wanneer je de film kijkt. Misschien hoor je zelfs kerstbelletjes op het dak rinkelen als je je best doet.
