De gemiste platen van 2020

Maar af en toe glipt er ook wel een een plaatje tussen de mazen van het net.  En dus proberen we op de valreep nog eens rond te vissen en alsnog de verloren parels op te duiken.  

Alex The Astonaut - The Theory of Absolutely Nothing

Indiepop van Alexandra Lynn, een jongedame uit Australië.
Hoewel ze pas 25 is wordt ze beschouwd als "een van de krachtigste en belangrijkste singer-songwriters" uit Australië.
Fijne songs, zonder veel toeters en bellen, maar wel eerlijke liedjes die een verhaal vertellen.

Leifur James - Angel In Disguise

Leifur James is een Londonse jazz-producer die in juni zijn 2de album uitbracht. 
Het is geen gemakkelijke muziek, nogal avangardistisch isotherisch, een soort mix tussen jazz en soundscapes.

Mary Lattimore - Silver Ladders

Deze 40-jarige harpiste uit Los Angeles speelde in het verleden al op platen van Sharon Van Etten, Thurston Moore, Kurt Vile en Steve Gunn.
Op haar vorige soloplaten deed Lattimore het helemaal alleen met haar harp en een loop-pedaal, maar voor haar nieuwe (derde) album werkte ze samen met producer Neil Halstead, de vroegere frontman van Slowdive, dieer wat bas en gitaar aan toevoegde.

Alain Johannes - Hum

Alain Johannes is een Cileense Amerikaan die vooral als producer bekend is van oa  Queens of the Stoneage, Them Croocked Vultures, PJ Harvey en vele anderen.
Op zijn 3de plaat neemt hij afscheid van Chris Cornell en spreekt ook zijn dankbaarheid uit omdat hij zwaar ziek geweest is, maar er toch is doorgekomen.
Het is een overwegend akoestische luisterplaat maar af en toe toch stevig en krachtig.

Bahamas - Sad Hunk

Vrolijke, zomerse singer-songwriter in de stijl van Donavon Frankenreiter of Jack Johnson.
Bahamas is een Canadees en Sad Hunk is reeds zijn 5de plaat.