De geur van de dood

Als professor Jan Tytgat zaterdag aanschuift aan de Interne Keukentafel, zal de lijk.ucht nog in zijn kleren hangen. Dat kunnen we hem niet kwalijk nemen, het heeft met zijn laboratoriumwerk te maken. Als we het lef zouden hebben hem op die geur te wijzen, is het niet onmogelijk dat hij zegt: “U bedoelt dat bouquet van 3-metylbutyraat met toetsen van 2-metylbutyl?" 

Professor Tytgat analyseert, samen met Elien Rosier, de geur van dode menselijke lichamen. Onderzoeksvraag is of er een stofje bestaat dat enkel en alleen uit ontbindende mensenlijken walmt? Een marker, heet zo’n stofje in laboratoriumjargon. Als ze die marker vinden, wordt het makkelijker om politiehonden te trainen. Nu vergissen die zich namelijk nogal vaak, omdat ze het verschil niet kennen tussen een overleden huisdier, een hond of een kat of een konijn, of een vermoorde echtgenote die in de tuin begraven ligt.

Soms vragen we ons af of het vijf jaar geleden een goed idee was Interne Keuken te maken op het middaguur bij de maaltijd. Maar we kunnen niet terug. Onze excuses voor het ongemak.

Nu beluisteren? Klik hieronder. Downloaden? Hier rechtsklikken en Opslaan als...