Dit is een bijdrage waarin het begrip infinitesimaal valt, u bent gewaarschuwd. Bon, wat wil het geval? Onze landgenote Sylvia Wenmackers promoveert op 2 mei aan de Universiteit van Groningen op een proefschrift over (de ondeugdelijkheid van) waarschijnlijkheidsrekenen.
Want toeval en kansen spelen een grote rol in het dagelijks leven, en kansreking is alom tegenwoordig. Het is dus van belang om de grondslagen daarvan kritisch te onderzoeken.
De standaard kansrekening - zoals die op school wordt aangeleerd en ook door wetenschappers wordt gebruikt - heeft de vreemde eigenschap dat aan sommige gebeurtenissen de kans nul wordt toegekend. Zo'n kans is oneindig klein - infinitestimaal zeggen wiskundigen - maar niet onmogelijk. Daarvan zijn we allemaal zonder uitzondering het levende bewijs, betoogt drs. Wenmackers.
"Stel je je eigen geboortedag maar eens voor. De kans dat je leven daarna precies zou verlopen zoals het dat tot hiertoe deed, was toen oneindig klein. Toch is het zo gegaan en niet anders." Daar hebben wij niet van terug.
"Ik vond het vreemd dat hier niemand een alternatief voor had." Dus zorgde Wenmackers daar zelf maar voor. Met haar proefschrift geeft ze een aanzet tot nieuwe grondslagen voor de kansrekening. Het betreft overigens haar tweede docotoraalthesis in een jaar tijd. Straf.
Lees en beluister ook
