De kolonisatie van de Kempen

1830. België was nog maar amper een echt land en men ging al op zoek naar kolonies. Om te kunnen uitbuiten, natuurlijk - je kan daar veel geld mee verdienen - maar ook als afzetmarkt voor de eigen bevolking. Er waren inwoners waar men vanaf wilde.

Het ging slecht met de landbouw, mislukte oogsten leidden tot hongersnood en de landarbeiders die in de stad op zoek ging naar werk kwamen in ellendige omstandigheden terecht. Het is de tijd van priester Daens, bittere armoede zorgde voor sociale onrust die stilaan explosief werd, dus dacht men: als we die armoezaaiers nu eens exporteren, hoe verder van huis, hoe liever. Dan zijn we er van af.

Baron de Thierry stichtte in Nieuw-Zeeland het ‘Thierryan Territory’. Die kolonie hield het uit tot 1840. De private Compagnie belge de Colonisation koloniseerde Santo Tomas in Guatemala, maar de kolonisten overleefden het maar tot 1858. In Santa Catarina do Brasil duurde het tot 1875 maar welvarend werd de kolonie nooit. Enkel in Villaguaey in Argentinië werd een succesvolle landbouwkolonie opgericht. De nazaten van de Belgen die er in 1882 naartoe trokken, hebben nog steeds een eigen postnummer.

Maar het meest exotische verhaal van allemaal is toch wel de kolonisering van de Kempen. Dat heeft men ook geprobeerd. Een kolonie in eigen land. Karl van den Broeck, kempenzoon en hoofdredacteur van Apache, heeft dat verhaal opgetekend en komt het op eenvoudig verzoek aan onze keukentafel vertellen.