De koning van Onderland

Een ijzingwekkend fragment uit het boek dat Robert Macfarlane heeft geschreven over het onderaardse. Benedenwereld laat zich moeilijk omschrijven. Het is journalistiek, het is wetenschap, het is een reisverslag, het is autobiografie, het gaat over de natuur en het landschap maar ook over mythologie en geschiedenis. En het is zo goed geschreven dat het ook literatuur is.

Kijk omhoog. Mogelijk passeert een vliegtuig, een paar kilometer hoog in de lucht. Misschien zie je de maan, een kleine vierhonderdduizend kilometer ver. Daar zijn mensen geweest, en je kan de kraters zien met het blote oog. Verderop koersen ruimtesondes waarmee we data verzamelen om meer te weten te komen over het heelal. New Horizons is 6.000.000.000 kilometer diep doorgedrongen in het universum.

Kijk omlaag. Daar eindigt onze kennis veel sneller. De Benedenwereld is geheimzinnig en angstaanjagend. Daarover gaat het boek van Macfarlane. Hij schrijft schitterende hoofdstukken over de schimmelnetwerken waarlangs bomen met elkaar communiceren, over het ondergrondse Parijs waar hij zich in verboden tunnels waagt, over kalksteengrotten waar onze voorouders hun doden begroeven, over miltvuurbacteriën die vastgevroren zitten in de permafrost maar herleven nu dat smelt, over de zoektocht naar donkere materie in een onderaards laboratorium in een verlaten kaliummijn.

Karen Vancampenhout, aardwetenschapper, heeft Benedenwereld voor ons gelezen, en zit aan de Interne Keukentafel.