De oogst van sep-okt 2017

William F Souffreau

Wat is officieel de allereerste Belgsiche hardrockplaat? Juist ja: Masterpiece van Irish Coffee uit 1971. Terechte titel, want het nummer staat nog altijd als een huis. De groep hield het 5 jaar en 4 albums vol en lange tijd hoorden we niets van voorman William Souffreau.

Tot hij in 1990 - 15 jaar later - solo opdook. Souffreau maakte nog altijd potige rock, zij het met meer roots- dan metalinvloeden, en blijft, ondanks zijn internationale klank, stevig vastgepoot in de Aalstse grond.

We zijn nog eens dik 25 jaar later en nog steeds draait de man mee. Hij heet nu wel William F Souffreau, maar voor de rest nog altijd die potige rootsrock/annex/countryrock en Aalst, en ook zijn onvermoeibare wil om veel live te spelen. 'Tobacco fields' mag dan al niet enorm verrassend zijn, maar dat ligt niet aan de kwaliteit, maar aan het feit dat we weten waar Souffreau voor staat. Zijn handelsmerk is gekend, en het is intussen een keurmerk geworden. Deze keer met gesmaakte medewerking van klasbakken als JM Aerts, Kloot PerW, Walter Broes, Jan Hautekiet en Steven Janssens.

Ghalia and Mama's Boys / Jolie Holland & Samantha Parton / Marc Broussard

Drie voor de prijs van één. Ghalia Vauthier is een Brusselse die zichzelf leerde spelen door veel te busken, niet alleen hier, maar ook en vooral in de States - van Chicago tot Nashville. In New Orleans schoot ze wortel: ze leerde de plaatselijke legende Johnny Mastro & Mama's Boys kennen en samen maakten ze de plaat 'Let the demons out'. Ghalia beschikt over de juiste foute look, haar stem schiet iets te vaak in maniërismes en de songs zijn niet altijd even origineel, maar het feit alleen al dat ze dit op haar eentje bereikt heeft geeft haar toegang tot deze pagina.

Marc Broussard leerden we tien jaar geleden kennen met het album 'S.O.S.: Save our soul', waarop hij wondermooie interpretaties neerzette van soulklassiekers van Stevie Wonder, Al Kooper, Allen Toussaint en vooral Marvin Gaye. Tien jaar en vijf albums later staat zijn vakmanschap nog altijd als een rots. Prachtige soulstem, met de juiste, natuurlijke reutel, knappe nummers, waaronder opnieuw een Marvin Gaye-cover, Mercy mercy me. Merci inderdaad.

Jolie Holland komt uit Texas en Samantha Parton is een Canadese, en toch werken ze al lang samen. Bijna twee decennia geleden richtten ze de Americanaband The Be Good Tanyas op, die er in 2008 offieel mee ophield. Nu, alweer bijna 10 jaar later, hebben ze samen het album 'Wildflower blues' gemaakt met nummers die zachtjesaan hun tijd nemen om te groeien en genoeg weerhaakjes hebben om te blijven boeien. Uitschieters zijn de titeltrack en de Townes Van Zandt-cover You are not needed now.

Joe Henry / Richard van Bergen

En dan twee topartiesten. Joe Henry is zo top, dat we er eigenlijk nog nauwelijks woorden aan vuil hoeven te maken. Hij debuteerde in 1986 op 26-jarige leeftijd en maakte sindsdien elke twee/drie jaar een nieuw album,  dat nooit ofte nooit ondermaats is, wat hem intussen al drie Grammy's opleverde. Met 'Thrum' doet hij precies wat hij altijd al deed: steengoeie platen maken en toch niet doorbreken tot het grote publiek. Ook dat is een facet van zijn klasse.

Richard van Bergen is veel minder lang bezig, althans onder zijn eigen naam. De Nederlandse topgitarist dook in de voorbije paar decennia geregeld op in bands van anderen (zoals onlangs nog bij onze Guy Verlinde), maar de hoofdrol opeisen doet hij nog maar een jaar of drie. In 2014 verscheen 'Rootbag', en nu is er 'Walk on in' door Richard van Bergen & Rootbag. De albumtitel is de groepsnaam geworden. Een trio met Jody van Ooijen op drums en Roelof Klijn op bas en het is geweten: het bluesrocktrio is de allersterkste rootsformatie ever. Hypnotische deltablues, sexy Chicagogrooves en swampy R'nB, ze kunnen het allemaal. Voorlopig kun je ze alleen in Nederland live meemaken, maar elk zichzelf respecterend bluesfestival moet deze mannen boeken, zeker als het in Peer ligt :-)

Tiny Legs Tim en Doghouse Sam!

Heet van de naald! Twee van onze nationale blueshelden hebben nieuw werk.

'Live at Sint-Jacobs' is de niet mis te verstane titel van, jawel, een liveplaat van Tiny Legs Tim. Opgenomen tijdens de Gentse Feesten vorig jaar, uiteraard, om precies te zijn op 16 juli 2016. Een voorlopig hoogtepunt van zijn carrière. Tiny Legs Tim begon een jaar of 10 geleden helemaal alleen, maar veel voorprogramma's en eigen concerten later heeft hij intussen een stomende liveband rond zich verzameld: Steven Troch op mondharmonica, Frederik Van den Berghe op drums en Karel Algoed op contrabas. Het concert duurde twee en een half uur, de CD is natuurlijk wat korter. Let wel: verschijnt pas op 24 november.

En volgende week is 'Going places' er al, de spiksplinternieuwe van Doghouse Sam and his Magnatones. We waren nogal lyrisch over de vorige en een eerste, zéér vluchtige, beluistering van de nieuwe maakt ons alweer blij. Doghouse Sam en zijn twee companen is gewoon het beste wat ons land op bluesgebied te bieden heeft. De albumrelease is op 9 november in de MuziekODroom in Hasselt, het is gratis en het duo Ale & Alley speelt het voorprogramma.