"De overheid moet me niet graag zien, maar wel zien"

Liefste landgenoten,

In tijden van totaal thuisblijven is de mensheid te verdelen in drie groepen: Er zijn alleenstaanden, die zijn eenzaam. Er zijn mensen die nog buitenshuis hun job uitoefenen. Die zijn werkzaam. Ik behoor tot de groep die niet gewend is aan 24 op 24 samenleven met een gezin dat je doorgaans maar 4 op 24 ziet. Wij zijn niet eenzaam of werkzaam. Wij zijn moeizaam.

De eerste drie weken vond ik het nog wel grappig. Ik kluste me suf, vrouwlief werkte op haar geïmproviseerde thuiswerkplek en mijn dochter speelde zich een ongeluk. Letterlijk. Maar na een hechting en twee nachten ziekenhuis ging het wel weer. Les geleerd. Stalen trappen winnen van kleuterhoofdjes. Zeker als je ze benadert met een vrije val van twee meter.

Inmiddels is de verveling toegeslagen. Ik doe het huishouden en kleine klusjes, maar niemand lijkt dat nog te zien. Vrouwlief vloekt op zoommeetings en hangoutmeetings en skypemeetings omdat ze niemand meer ziet en dochterlief fietst rond terwijl ze angstvallig afstand houdt van grote metalen bouwwerken.

Mijn lief mist haar baan. Mijn kleuter mist school. Ik mis hun baan en school ook. Ik mis mijn werk. Want mijn werk is comedy en comedy is leuk. Ik heb mijn baan dan ook nooit gezien als cultuur, maar als volksvermaak. En onder volk versta ik voornamelijk mezelf. Net als muzikanten maak ik wat ik maak voor mijn eigen plezier. Dat het anderen ook vermaakt is mooi meegenomen. Dan kunnen die komen kijken. Zo sta ik niet in mijn eentje in het theater en hoef ik ook geen echte job te zoeken. Voor je het weet ben je werkzaam. Of eenzaam.

Gisteren werd weer eens duidelijk dat geen cultuur zijn niet zo’n drama is. Helemaal niks zijn, is veel erger. Ik volg het nieuws harder dan Dries Van Langenhove Marc Van Ranst op Twitter en ik wacht nog steeds op het moment dat wij, comedians, acteurs, muzikanten en andere kunstenmakers en hun ondersteuning eens worden benoemd. Dat er rekening gehouden wordt met zij die niet leven van en voor de zomerfestivals, maar de andere 10 maanden per jaar het volk vermaken.

De meeste relaties lopen niet op de klippen omdat mensen elkaar niet meer graag zien, maar omdat mensen elkaar niet meer zien. En in mijn relatie met de overheid zit een kink in de kabel. U moet me niet graag zien, liefste regering. U moet me zien. Cultuur is meer dan zomerfestivals alleen. Of zoals een moeizame huisman in een overbevolkt huis vanmorgen schreef: voor een volk met een baksteen in de maag, gaat het
te veel over tenten.