Touché
“De propaganda van Hitler maakte indruk op me als kind”
zo 9 jun. - 3:00
Davignon werd geboren in Boedapest. Maar zijn eerste jeugdherinneringen heeft hij aan het Berlijn van 1936. Zijn vader was er diplomaat. “Als vierjarige vond ik het fantastisch om de grote opgelichte swastika’s in het straatbeeld te zien. En de grootse reclame voor de Olympische Spelen. In die zin was de propaganda van Hitler geslaagd (lacht).”
De Tweede Wereldoorlog betekende een moeilijke tijd voor zijn vader. “Leopold III riep hem bij zich. Als jongste ambassadeur had hij daarnaar te luisteren. Samen reisden ze naar Hitler. Daarom beschuldigden sommigen hem van collaboratie na de oorlog. Hij was een slachtoffer van de Koningskwestie. Dat woog op zijn gezondheid. Hij was zwaar depressief. Ik besloot toen dat ik mijn beroepsleven nooit zou laten wegen op mijn persoonlijke leven.”
Een van mijn kleinkinderen vindt me zelfs cool
Omdat de Davignons een lange traditie hebben in de Belgische diplomatie, wou zijn vader dat Etienne ook in die richting een carrière zou uitbouwen. Dat gebeurde. Hij deed een stage op het ministerie van Buitenlandse Zaken, en zou later kabinetschef worden van de legendarische Paul-Henri Spaak.
Vandaag mag hij de dochter van die laatste, de 90-jarige Antoinette Spaak, zijn levenspartner noemen. “Er was even sprake van dat ik in de politiek zou gaan, bij de voorloper van wat nu de Franstalige partij cdH is. Maar Antoinette was destijds de voorzitter van de partij FDF. Als koppel zou dat niet lukken.”
Kleinkinderen
Davignon heeft drie kinderen. “Vandaag ben ik erg betrokken, maar ik heb niet altijd tijd kunnen maken voor hen. Dat nemen ze me wel eens kwalijk. Als grootvader geef ik wel veel aandacht aan mijn kleinkinderen. Dat is het beste van twee werelden, want je hebt geen opvoedende taak meer. Een van mijn kleinkinderen vindt me zelfs cool (lacht). Vandaag is dat een mooi compliment.”
Vandaag neemt Davignon langzaam afscheid van het publieke leven, al blijft hij nog een paar bestuurskamers frequenteren. “Ik behoor niet tot de categorie van mensen die vertrekken als het slecht gaat. Ik ga enkel weg als het beter gaat. En zo lang ik nuttig ben, blijf ik.”
Bang voor de dood is hij niet. “Ik doe helemaal niks om gezond te blijven. De dood pleziert mij niet, maar is onvermijdelijk. We zien wel hoe ik dat allemaal beleef. Het is geen obsessie.”
