Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Nieuwe Feiten

"De ruziënde ouders van België vertellen ons hoe lang we op onze kamer moeten blijven"

wo 15 apr. - 4:10

Bas Birker ziet gelijkenissen tussen zijn vroegere thuissituatie en de huidige situatie van België. In beide gevallen is er één constante. Een brave Bas die als straf naar zijn kamer moet.
Op zijn kamer schrijft Bas mooie dingen.

Liefste landgenoten,

Ik ken dit gevoel nog van vroeger. Ooit was ik een lief klein Basje en woonde ik met mijn ouders en zusje onder één dak in een Nederlands nieuwbouwrijtjeshuis in het triestige Tilburg. Mijn vader wisselde zijn werkzaamheden als interieurarchitect af met alcoholisme en mijn moeder switchte tussen de kost winnen en doen alsof er niks aan de hand was.

De zolder was in twee gedeeld. Aan de ene kant had mijn vader een werkplaats waar hij naar hartelust kon tekenen, timmeren en letterlijk zagen. Daarnaast was er een hobbyruimte voor mijn moeder om te breien, naaien en figuurlijk zagen. In het machinegeweld was er toch niemand die haar hoorde. In het midden stond een muur. Een klaagmuur zo je wil. Recht onder de hobbyzolder werd er ‘s nachts wel eens geslapen. Mijn ouders hadden het grootste vertrek, waarschijnlijk om zoveel mogelijk afstand van elkaar te kunnen bewaren. Aan de andere kant van de hal en badkamer sliepen mijn zusje en ik in exact gespiegelde kamers, met een totaal verschillende binnenkant.

De mijne was netjes, ordelijk en volgens alle geldende afspraken opgeruimd. Mijn zusje verbleef in een doos van Pandora. Wanneer je de deur opende wist je nooit wat er allemaal uit ging komen. Soms was het een meisje met twee verschillende sokken, meestal was het een piramide van Barbie. Ik was een heel braaf jongetje, dat goed kon leren en netjes binnen de lijntjes kleurde. Als ik op mijn kamer verbleef was dat om mijn huiswerk te maken, een boek te lezen, of mijn ouders af te luisteren. Maar heel soms moest ik ernaartoe en mocht ik er alleen maar af om te eten en naar school te gaan. Want dat was de ultieme straf: naar je kamer. U hoort het goed, jongere luisteraars, in onze tijd kon je nog geen iPad afpakken of de wifi uitschakelen.

Als ik iets had uitgevreten, dan moest ik naar mijn kamer. En ik moest daar blijven tot mijn ouders waren overeengekomen hoe lang ik er moest blijven. Voor de bekendmaking van dat besluit werd ik ontboden in de living. Daar werd mij in een soort slecht geregisseerde persconferentie door vader en moeder, elk in hun eigen woorden, te kennen gegeven dat mijn gedrag niet door de beugel kon. Ik had me niet aan de geldende voorschriften gehouden. En daarmee het samen leven in ons rijtjeshuis in gevaar gebracht. Precies dat gevoel bekruipt mij vandaag. Straks verlaten de ruziënde ouders van België voor eventjes hun hobbyzolder om ons in de living het verdict mede te delen: nog twee weken op onze kamer. En alleen naar beneden om te komen eten. God, wat mis ik school.

Beluister het middagjournaal van Bas Birker:

Lees ook:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet