De slappe lach

Wat gebeurt er eigenlijk met ons lijf wanneer we onbedaarlijk en onophoudelijk moeten lachen? Waarom heet het de slappe lach? Omdat je je spieren niet meer gecontroleerd krijgt als je in slappe lach-modus gaat? Vragen voor Chris Van der Linden, neuroloog aan het AZ Sint-Lucas Gent.

Een van de meest beruchte of gênante voorbeelden van de slappe lach uit de Radio 1-geschiedenis is die van Koen Fillet in het programma ‘Avondactueel’, op 24 juni 1997. Koen schoot al in de lach bij de afkondiging van een item over de NMBS, waarbij Leo Pardon aan het woord kwam. Daarna volgde een bericht dat verre van luchtig of grappig was, integendeel, Koen moest het hebben over de genocide in Rwanda en de vermoorde Belgische blauwhelmen. Een bericht waar je écht niet bij wil lachen… en net daarom hield Koen het niet meer? Een terugblik.

Eén van bekendste lachstuipen in de muziekgeschiedenissen is die van Elvis Presley. In het nummer ‘Are you lonesome tonight’ kreeg The King telkens de slappe lach, en daar is volgens Malcolm Gladwell in zijn podcast ‘Revisionist history’ mogelijk een wetenschappelijke verklaring voor. Max Vrijens beluisterde de podcast.

Weinig mensen die zo vaak aan de slappe lach ten prooi vallen als acteurs. Met pruiken op hun hoofd en rare zinnen in hun mond moeten ze op efficiënte wijze de ene scène na de andere inblikken. Efficiënt liefst, want time is money. Als je maar blijft lachen op de set, dat kost wat. Dus hebben zij wellicht truukjes om van die slappe lach af te geraken? Lotte De Caluwe vroeg het aan acteurs Lucas Van den Eynde, Ann Miller, Peter Van den Eede en Ruth Beeckmans.

Soms moet je zo hard lachen dat je er bijna in blijft. Een man die naar de humoristische Amerikaanse show Seinfeld keek, viel haast flauw van het lachen. Sindsdien kreeg die aandoening de naam ‘Seinfeld syncope’. Ward Bogaert kent nog voorbeelden van mensen die bijna of volgens de geschiedschrijving écht omkwamen van het lachen!