Interne Keuken
De vele levens van Gertrude Stein
vr 24 sep. - 10:04
De kans was groot dat je tijdens zo een zaterdagavonds salon bij de Steins Picasso tegen het lijf liep. Of Henri Matisse, Ernest Hemmingway, James Joyce en Ezra Pound.
In het midden van het appartement, in een fauteuil met hoge rug, zat Gertrude Stein. Boven haar het portret dat Picasso van haar schilderde. Zij vormde de spil waarrond het artistieke leven in Parijs zich afspeelde. Het appartement was, zo schreef iemand die er bij was, als de mooiste zaal in het beste museum ter wereld; de conversatie was sprankelend; de hasjcake succulent.
Gertrude Stein was de beroemdste ongepubliceerde auteur. Ze schreef elke dag, maar uitgevers waren nauwelijks geïnteresseerd. Haar teksten zijn onbegrijpelijk, was het oordeel. Eén zin van Stein heeft het collectieve geheugen gehaald: Rose is a rose is a rose is a rose.
In 1933, ze is dan al 59, breekt ze toch door met De autobiografie van Alice B. Toklas. Die autobiografie is geen autobiografie. Alice B. Toklas is Steins levenspartner, Stein verbergt zich achter Alice om ongehinderd commentaar te kunnen geven op haar vrienden en kennissen. Dat Stein bijvoorbeeld schreef dat mevrouw Matisse op een paard leek, heeft Henri haar nooit vergeven.
Greet Van Thienen zit zaterdag aan de Interne Keukentafel. Ze heeft De vele levens van Gertrude Stein gemaakt, een tweedelige reeks op Klara waarin ze met een aantal Steinkenners en -liefhebbers praat over, tja, de vele levens van Gertrude Stein.
