Interne Keuken
De Zoon van Napoleon
vr 8 apr. - 10:00
22 juni 1815. Vier dagen na de Slag bij Waterloo. Napoleon doet in Parijs troonsafstand ten voordele van zijn zoon, Napoleon II. Eén klein probleem: het ventje is er niet. Hij is vier jaar oud en woont met zijn moeder, de Franse keizerin Marie-Louise, aan het hof in Wenen, bij zijn grootvader Keizer Franz II.
Die wil zijn kleinkind het liefst zo snel mogelijk ontfransen en verduitsen. De kleine Napoleon wordt in Wenen met Franz aangesproken, in het Duits, een taal die hij niet verstaat. Het N-woord is aan het Weense hof volstrekt taboe. Alle speelgoed, boeken en uniformpjes met een grote imperiale N worden hem afgenomen. Hij moet zo snel mogelijk vergeten wie zijn vader is.
Niemand die het kereltje vertelt dat zijn papa naar Sint-Helena wordt verbannen, laat staan dat hijzelf nu de nieuwe keizer van Frankrijk is. Tenminste voor heel even, want na veertien dagen is zijn heerschappij alweer voorbij. Dan kiezen ze in Frankrijk toch maar voor de terugkeer van de gevluchte koning Louis XVIII.
De peuter Napoleon II heeft twee weken geregeerd zonder dat hij het zelf wist en toch is hij in Frankrijk uitgegroeid tot een mythische figuur. Met wat geluk vind je op een marché aux puces nog wel theekopjes, koekendozen, broches, sjaals en speelkaarten met zijn afbeelding. Zakdoeken, likeurflesjes, glazen, borden, pijpen, linten, mutsen, messen, sjaals, bretellen…
Victor Hugo heeft een groot gedicht over hem geschreven. Daar komt zijn bijnaam vandaan: L’Aiglon, het adelaarsjong. Dat is ook de titel van een toneelstuk van Edmond Rostand, de schrijver van Cyrano de Bergerac, met in de hoofdrol de legendarische Sarah Bernard. In 1900 un succès fou. In 1939 volgt er zelfs een opera.
Wat is dat toch met die kleine Napoleon? Op zijn 21ste gestorven aan tbc is zonder ooit iets betekend te hebben. Waarom spreekt uitgerekend hij zo tot de verbeelding? Daar heeft Eric Bauwens een boek over geschreven: ‘Het Adelaarsjong. Het tragische leven van de zoon van Napoleon’.
