De Wereld van Sofie
Delphine Lecompte is extreem jaloers
ma 2 dec. - 10:19
"Ik denk wel eens dat jonge, aantrekkelijke en guitige dichteressen een streepje voor hebben, maar ik ben vooral jaloers op amoureus gebied. Jaloezie is heel destructief. De beste manier om iemand kwijt te raken is je aan iemand vastklampen en alles willen controleren. Bij mij ging het op een bepaald moment zo ver dat ik zelfs jaloers werd als mijn geliefde zijn (volwassenen) kinderen hielp. Ook dat zag ik als eens bedreiging. Daarnaast is er het amoureuze verleden van een geliefde, alles willen weten over vorige partners, foto’s willen zien en mezelf dan vergelijken. Het is natuurlijk vooral onzekerheid."
"Ik verwacht voortdurend bewijzen van de liefde. Het liefst alleen voor mezelf en niet voor de kinderen, de buren of de caissière. Zelfs niet voor de dode ouders. Mannen en hun moederverering: dat heeft me altijd geïrriteerd."
"Ik heb niet de indruk dat het betert met de jaren, ik denk soms dat een kluizenaarsleven in Lapland de beste oplossing is. Voor mijn omgeving, maar ook voor mezelf. Het kwelt me, het is uitputtend. Elkaar moedwillig kwetsen, daar wordt niemand beter van. Ik denk dat jaloezie ongeneeslijk is. Dat zie ik ook bij mijn ouders: ze zijn allang gescheiden en hebben nieuwe relaties, maar hervallen in dezelfde patronen. Er is geen mildheid in hun leven geslopen."
"Ik ben er niet trots op en heb al meerdere pogingen gedaan om wat meer ontspannen in een relatie te staan. In vriendschappen ben ik ook jaloers. Een vriendin stuurde me - heel onschuldig - een foto van een uitstap met een andere vriendin. Dat voelt dan als een mes in de rug. Terwijl ze gewoon een mooi moment wou delen. Ik zei haar dat dit niet fijngevoelig was. Kleinzielig, ik weet het, maar ik ben een lichtgeraakte dichter."