Diabetespatiënt Robin Koops vindt kunstmatige alvleesklier uit: "Ik heb mijn leven terug"

Mensen met suikerziekte of diabetes, moeten zichzelf geregeld injecties toedienen en dat is omslachtig. Diabetespatiënt en ingenieur Robin Koops vond in 2003 dat dat beter moest kunnen en ging aan de slag om een "kunstmatige alvleesklier" te ontwikkelen.

Bij patiënten die diabetes type 1 hebben, werkt de alvleesklier niet en kunnen ze zelf geen insuline aanmaken. Ze moeten ook (suiker) eten wanneer hun suikerspiegel te laag staat. "Ik had soms hypo's (lage suikerspiegel, red.)", zegt Koops in "Nieuwe feiten". "Dat gebeurt wanneer je jezelf te veel insuline hebt toegediend, of wanneer je te veel inspanning hebt geleverd. Je kan er zelfs van buiten bewustzijn geraken. In een normale situatie kan je dat weg eten. Ik moest daarvoor zo'n 14 kilogram suiker per jaar eten."

Toen dacht ik, dat moet beter kunnen en toen heb ik een technische oplossing bedacht

In 2003 kreeg Koops het idee om een apparaat te bouwen dat zijn alvleesklier zou kunnen vervangen. "Na negen jaar klungelen met injecties was ik het zat", zegt Koops. "Toen dacht ik, dat moet beter kunnen en toen heb ik een technische oplossing bedacht die insuline en glucagon toedient. Je eigen alvleesklier maakt ook twee hormonen aan en het is natuurlijk heel raar dat je diabetes alleen maar behandelt met insuline. Ik ben van huis uit machinebouwer en ik heb altijd machines voor de voedingsindustrie en de farmaceutische industrie gebouwd en allerlei besturingssystemen gemaakt, dus ik ben wel een beetje bekend met de materie."

Dokter wist van niks

Uiteindelijk bouwde Koops samen met twee vrienden zo'n kunstmatige alvleesklier in zijn garage in 2004. Hij heeft dat toestel zelf uitgetest. "Mijn dokter wist van niks", lacht Koops. "Je weet als diabeet wat je wel en niet kan doen. "

"De kunstalvleesklier vormt een gesloten systeem met het lichaam", legt Koops uit. "Dat wil zeggen dat je die als patiënt net als een insulinepomp kunt aanbrengen. De infusiesetjes, kleine plasticnaaldjes van 4 a 5 millimeter lang, kun je zelf inschieten. Die blijven een aantal dagen zitten en daarna vervang je ze weer. Dat is het enige dat je nog moet doen."

Ondertussen heeft het apparaat een Europese CE-keuring gekregen en hebben ze met het AMC-ziekenhuis in Amsterdam de nodige klinische studies gedaan. Sinds vorige week is het ook beschikbaar voor andere patiënten.

Een nieuw leven

Koops zelf draagt het apparaat nu al twee jaar. Zijn leven is er erg door veranderd, zegt hij:" Ik heb mijn leven weer helemaal teruggekregen, ik kan weer doen en laten wat ik wil. Ik kan uit eten gaan, een lekkere pizza eten, hardlopen, surfen, zonder dat ik na hoef te denken of mijn glucosewaarde goed is. Het geeft me weer vrijheid in het dagelijkse leven. Zelfs mijn ogen, die door de diabeters steeds slechter werden, zijn weer beter, ik heb overdag geen bril meer op!"

Beluister het gesprek met Robin Koops in 'Nieuwe Feiten': 

Bron: vrtnws.be en 'Nieuwe Feiten'