Interne Keuken
Dichter wordt dictator
vr 11 dec. - 11:00
Een soort van Knokke aan de Adriatische Kust waar de hele fascistische look and feel voor het eerst op grote schaal is toegepast. Zwarte hemden, laarzen, marcheren… hij bedacht het allemaal in Fiume, het huidige Rijeka in Kroatië, de stad die hij na afloop van WOI met een legertje Italiaanse oorlogsveteranen wist te veroveren.
Tegelijk was d’Annunzio meer dan een operettefascist. Het Reggenza Italiana del Carnaro - zo heette zijn zelfverzonnen republiek officieel - had ook een eigen grondwet die uitging van de fundamentele gelijkheid van alle mensen. Zowel mannen als vrouwen. Homo’s ook. Ongezien voor die tijd.
Wie in Fiume woonde moest verplicht lid zijn van een vakbond. Er waren er negen – eentje voor elke economische sector – en een tiende, door d’Annunzio zelf bedacht, die vertegenwoordigde de superieuren. (We hebben nooit beweerd dat hij consequent was.) Verder ging de tekst van de grondwet vooral over het belang van muziek. Je bent dichter of je bent het niet.
In december 1920 kwam er na een regeerperiode van iets meer dan een jaar een einde aan het rijk(je) van d’Annunzio. Bart van den Bossche, hoogleraar Italiaanse literatuur aan de Faculteit Letteren van de KU Leuven, mailde ons. Hij weet dat wij, journalisten, van ronde getallen houden. Wat denken jullie? Precies 100 jaar geleden. Zal ik er iets over komen vertellen? Zeker weten professor. Kom maar af.