Dodo stierf lang geleden bijna uit in poel van uitwerpselen en giftige gassen

Dat de laatste dodo (Raphus cucullatus) in de 17e eeuw is opgegeten door Nederlanders is geen nieuw feit.

De dikke loopvogel met de kinderlijke naam, het monkellachje en de vriendelijke kraaloogjes kon met zijn grote snavel venijnig van zich afbijten. Maar verder was hij vrij hulpeloos. Hij kon niet eens vliegen.

Toch moet de walgvogel een taai beest geweest zijn, en niet alleen in culinair opzicht. Want zo'n vierduizend jaar geleden is de populatie op Mauritius al eens flink gedecimeerd tijdens een catastrofale droogte die een 60-tal jaar geduurd heeft.

Nederlandse onderzoekers ontdekten een massagraf met tienduizenden dodo's en landschildpadden. Dat was 4000 jaar geleden een moerassige poel en de enige overgebleven drenkplaats op het vulkaaneiland. Door uitwerpselen en giftige algen werd het moeraswater een dodelijke, giftige cocktail.

Wat een desastreuze klimaatverandering niet vermocht, is de mens een paar duizend jaar later in luttele decennia wel gelukt: de dodo klein krijgen.