"Als kind wilde ik niet de Chinees zijn, maar gewoon muziek spelen en tekenen"

Joni Mitchell is één van haar grootste inspiraties, of zelfs begeleiders, in het leven. "Ik heb een obsessie voor haar. Om de zoveel tijd moet ik gewoon luisteren, alsof ik haar mis. Ik denk dat ik verliefd ben op haar", lacht Sarah Yu Zeebroek.

Mitchell deed haar naar Kreta afreizen, waar ze tot op vandaag ieder jaar naartoe gaat, zelfs in de winter. Samen met vader en broer reisde ze voordien al vaker naar het Griekse eiland Skyros. "Tot er geen rechtstreekse vluchten meer waren, dan moesten we een ander eiland kiezen. Ik dacht meteen aan Kreta! Sindsdien ben ik verliefd op Kreta. Het is één van mijn favoriete plekjes op aarde."

Van jong op oud

In het stadje Chania botste ze ooit op een uitzonderlijk tafereel. "We zagen twee kleine jongens muziek spelen in een huis. Rond hen zaten allemaal oude mannen en de muren hingen vol zwart-witfoto's van muzikanten. Het bleek een plek waar traditionele Kretenzische muziek wordt overgedragen van jong op oud. Het was een magisch moment, met veel liefde en respect voor cultuur en muziek, daar hou ik van."

Als mama een nummer goed vond, nam ze het vier keer na elkaar op cassette op, dan moest ze het niet terugspoelen om opnieuw te beluisteren.

Muziek neemt een prominente plek in in het leven van Zeebroek. Als kind kreeg ze veel mee door de muziek die haar ouders draaiden. "Als mama een nummer goed vond, nam ze het vier keer na elkaar op op cassette, dan moest ze het niet terugspoelen om opnieuw te beluisteren."

Geen radio

Via haar moeder kregen Sarah en haar broer Chinese en Aziatische muziek mee. "Mijn grootouders hebben altijd hard gewerkt, er was dus weinig plek voor cultuur. Er stond zelfs geen radio bij mijn grootouders. Mijn moeder heeft als kind die cultuur gemist en wilde het mijn broer en mij wel doorgeven."

Al waren ze aanvankelijk niet zo bezig met hun Chinese achtergrond. "Als kind wilde ik niet meer de Chinees zijn, maar gewoon muziek spelen en tekenen, met vrienden en vriendinnen spelen. Niet in het weekend nog naar de Chinese school gaan in Brussel, dat vond ik verschrikkelijk."

Daarnaast was het voor haar moeder niet zo makkelijk om Chinese cultuur over te brengen. "Mijn moeder is in het Kantonees opgevoed. Mandarijns leerde ze pas toen ze Sinologie ging studeren. Ze had er een sterke nood aan om op zoek te gaan naar waar ze vandaan komt. Maar haar Kantonees vond ze niet perfect, dus wilde ze dat zo niet doorgeven."

Mijn moeder had een sterke nood om op zoek te gaan naar waar ze vandaan komt. Maar haar Kantonees vond ze niet perfect, dus dat wilde ze zo niet doorgeven.

Toen haar moeder overleed na een fietsongeluk, verdween de link met China en begon een nieuwe zoektocht naar toenadering. "We zijn avondschool Chinees gaan volgen. Plots was het er tijd voor. Onze Chinese grootouders leven nog. Ze spreken wel wat Frans, maar toch was vooral mijn mama er om met hen te kunnen praten. Zo maken we toch een link, want vooral mama was bezig met Chinees."

"De taal vind ik nu heel mooi, vooral het schrift. Je kan in de pictogrammen de Chinese cultuur terugvinden. Het teken voor 'man' is een combinatie van het teken voor veld en het teken voor kracht: dus de man die met kracht op het veld werkt. Een vrouw en kind samen betekent 'goed'. Twee of drie keer een vrouw - ik ben niet zeker - betekent 'roddelen' of 'ruzie maken' (lacht)."

Eén van de muzikale invloeden die haar moeder naliet, werd uiteindelijk de spontane openingsdans op Zeebroeks trouwfeest: 

"Het is leuk om dat op cassette te beluisteren in plaats van een cd te kopen. Dan denk ik 'mama had die ook' en zo heeft het meer waarde."

Is ze uiteindelijk blij dat ze iets Chinees in zich heeft? "Gho, blij, ik ben misschien wel blij dat ik iets van China mee heb gekregen via mijn mama. Daardoor ben ik waarschijnlijk wat opener tegenover minderheden. Ik kan er niet goed tegen dat mensen snel oordelen over iemand anders en over kleine dingen. Neem nu de vluchtelingencrisis. We kunnen ons niet inbeelden hoe dat moet zijn om te vluchten. Mijn Chinese grootouders gingen ook op zoek naar een plek waar ze beter konden leven. Ze waren zo arm dat ze ook een uitweg zochten."

Herbeluister het hele gesprek met Sarah Yu Zeebroek hier.