"Een lelijk handschrift is enorm afstotend"

Lieve landgenoten,

Ooit in een ver en vrijgezel verleden beleefde ik een nacht, die je normaal alleen in films ziet. Zo’n nacht waarvan je bij het wakker worden weet dat het if bij dat ene verblijf op amoureus gebied zal blijven of dat het een begin is van een langduriger samenzijn. Relatiemateriaal.
De nacht met - ik zal haar Tess noemen, want zo heette ze - viel in de laatste categorie. Althans, tot 2 minuten na het wakker schrikken in een vreemd huis, zonder de vaste bewoonster in de buurt. Ze had een briefje voor me achter gelaten met de woorden: ‘Het was magisch.’ Gevolgd door een telefoonnummer dat ik niet op de radio zal herhalen, omdat ik het niet heb opgeschreven. ‘Het was magisch.’ In een slordig, inconsistent kraaienpotenhandschrift. Tess ging sneller van relatiemateriaal naar afknapper dan Kris Peeters zich kan distantiëren van een criminele CD&V-kandidaat.

Noem me ouderwets, maar ik vind een handschrift heel belangrijk. Er zijn maar weinig dingen die je zoveel over de schrijver van een boodschappenlijstje kunnen vertellen als de rechtheid van de regels, de schuinheid van de letters en het streepje aan een q. Alleen al om die reden zou iedereen dagelijks quiche, quorn en quinoa moeten kopen. Een mooi handschrift kan enorm sexy zijn, een lelijk juist enorm afstotend. Sorry Tess. Mooie borsten, lelijke 'm' van magisch.

Ik hoef u vast niet uit te leggen dat ik het spijtig vind dat het handschrift stilaan aan het verdwijnen is. Met onze smartphone typen we constant chatberichten en we kunnen sneller pikante foto’s sturen dan CD&V een nieuwe minderheid op de lijst kan zetten. De liefdesbrief verdwijnt, evenals het boodschappenlijstje en - god sta me bij - het doktersbriefje. Hoe kunnen dokters zich nog onderscheiden van gewone stervelingen als we daadwerkelijk kunnen lezen wat ze aan de apotheek schrijven?

Mijn dochtertje van 4 is nogal bezig met letters. Want die heeft door dat ze, zolang wij  kunnen lezen en zij niet, behoorlijk veel dingen niet kan checken. “Hoezo verkopen ze hier geen ijsjes? Dit is een ijskraam.” “Ja, lieve schat, maar dat staat daar nu eenmaal. Wij weten ook niet waarom.” Binnenkort gaat ze de wondere wereld van haar eigen handschrift ontdekken en ik hoop dat ze zich zal beseffen dat ze waarschijnlijk tot de laatste generatie behoort die dat doet. Haar eigen kinderen zullen leven in een wereld waar je alleen nog aan de gebruikte emoji’s iemands persoonlijkheid kunt aflezen. Lachend kakske. Mijn kleinkinderen leren niet meer schoonschrijven in hun eerste leerjaar, maar iedereen in de klas krijgt aan het begin van het jaar zijn eigen persoonlijke lettertype toegewezen. En de kleinkinderen van Tess, die krijgen Comic Sans MS.