“In een roman mag alles”

Het hoofdpersonage in De mensengenezer groeit op in de Westhoek en trekt later naar Congo. Een oudere dame had het boek gelezen en nam contact op met Koen omdat ze de persoon uit het boek herkend had in Congo.  Ze vroeg Koen of het boek inderdaad over de persoon gaat die zij gezien had. Koen bevestigde, maar beweert dat hij alleen maar iets zei wat de vrouw al lang wist.

Ik wil romans voeden met een werkelijkheid.

Een roman is wat dat betreft een veilige plek, omdat het verhaal altijd niet waar zou kunnen zijn. “Toch wil ik romans erg voeden met een werkelijkheid,” zegt Koen. Zo is hij voor De mensengenezer naar de Westhoek getrokken om er de sfeer op te snuiven zodat hij die nadien zo getrouw mogelijk kon beschrijven in het boek. “Alles in het boek zou waar kunnen zijn, en het meeste is ook waar,” beweert Koen.

Liegen mag

Een schrijver mag liegen volgens Koen. “Je mag stelen, maar je moet zorgen dat je niet betrapt wordt op een leugen,” zegt hij. Dat zou dom zijn.

Het zou dom zijn om je te laten betrappen op een leugen.

Schrijvers vertellen verhalen, mooie verhalen die verwijzen naar de werkelijkheid. “Daarom is het heel lastig om te vragen of iets waar is,” zegt Koen. Een interview met een schrijver lijkt dan een ondervraging.

Als een boek het etiket roman heeft, dan is alles gepermitteerd volgens Koen. “Daarom is het zo fijn om romans te schrijven én te lezen,” verklaart hij. Sommige dingen zijn zo complex dat je ze volgens Koen niet kan bestempelen als waar of onwaar.