Een stad als een ambetante tante

Johan de Vos heeft een boek geschreven over Sint-Niklaas, omdat de stad 800 jaar bestaat. Halt! Wacht! We weten wat u nu denkt. Wij zouden ook niet verder lezen na zo’n zin. Wedden dat het weer van dat saai heemkundig gewauwel wordt? Belangwekkend van hier en historisch van ginder. We kennen ze, dat soort boeken. Maar ‘Het boek van Sint-Niklaas’ is anders. 

Het begint zo:

Deze stad werkt op mijn zenuwen. Haar voorkomen, haar lucht, haar geluiden en geuren veroorzaken gevoelens van afkeer. En dan is er nog die mentaliteit. Maar ik woon er en blijf er wonen. Ik ervaar Sint-Niklaas als een inwonende tante: ze is ambetant, maar ik heb haar nodig, voor het geld en omdat ze op het huis let als ik er niet ben.

Kijk, dan lezen wij dus wél verder. Vooral ook omdat Johan de Vos fotograaf is. Een hele goeie zelfs. Zijn grootste talent is kijken. Liefdevol en genadeloos tegelijk.  Zoals een kok met veel liefde een zalm fileert, zo kijkt hij ook naar zijn stad. Hij hakt ze in spaanders tot er enkel brandhout overblijft en daar stookt hij dan een hartverwarmend vuurtje van.

We hebben hem gebeld. Of hij zaterdag niet aan onze keukentafel wil komen vertellen over Sint-Niklaas. Over waarom niemand er wil wonen, zelfs de inwoners niet. Maar waarom ze er toch blijven.

Dat wil hij zeker. Al was het maar om er een paar uur weg te zijn.