Touché - De Grote Levensvragen
Elke Van Hoof: "Ik had toen heel sterk het gevoel dat men mij uit een TGV duwde"
ma 16 okt. - 1:07
“Geen recht van bestaan”
“Heel mijn wereld stortte ineen” vertelde Van Hoof over haar ontslag. “Mijn zijn van het werken, en mijn doel - mensen beter te kunnen maken - werd mij ontnomen.”
Ik had toen heel sterk het gevoel dat men mij uit een TGV duwde.
Breekpunt was een aangetekende brief van 8 bladzijden lang, met daarin een argumentatie voor haar ontslag. “Ik was in shock van de persoon die daarin beschreven stond. Ik dacht: als ik dit ben, hebben ze gelijk van mij uit de TGV te duwen. Dan heb ik geen enkel recht van bestaan.”
Van Hoof maakte concrete plannen: “Ik ging bewust kijken hoe dat kon." Ze voelde zich dood vanbinnen. “En dan is de stap heel klein om te zeggen: ik moet alleen maar op ‘off’ duwen.”
Een deken van babykleedjes
Ergens in dat proces dacht Van Hoof ook aan haar "fantastische man" en haar kinderen. “God beware me dat mijn kinderen ooit naar een psycholoog zouden moeten gaan om daar te gaan zeggen: mijn mama zag me niet graag.”
Om dat te voorkomen, maakte ze een dekentje van hun babykleedjes. Zo zouden ze iets tastbaars hebben van de warmte die hun moeder voor hen voelde. “Dat is nog altijd één van hun lievelingsdekentjes. Ook al kennen ze het verhaal er niet achter.”
Deskundige versus ervaringsdeskundige
Jarenlang hielp Van Hoof patiënten met de storm in hun hoofd. Die storm kreeg ze zelf niet meer gestopt: “Alles wat ik jaren tegen mijn patiënten zei, hielp me niet meer. Het gaf me niks. De vlam van de boiler was weg.”
Uiteindelijk raakte ze uit de spiraal door te sporten, te wandelen, door structuur te brengen, door zinvolle tijdsbesteding en door kleine projectjes. “Ik heb de lak van onze trap gehaald bijvoorbeeld.”
Vandaag is ze heel dankbaar om die ervaring. “Ik weet nu veel beter wat het is om daarin te zitten” zegt Van Hoof.
Bij een lezing hoor ik vaak van mensen: “Gij weet exact wat ik voel”