Interne Keuken
“Emily had toen ze vijf jaar was al het gevoel dat ze niet op de wereld wilde zijn"
za 16 jan. - 1:36
Net vóór Emily stierf, gaf ze aan Michèle honderden bladzijden teksten die ze had geschreven. Ze mocht er mee doen wat ze wilde. Michèle besloot er samen met Mattias De Paep theater van te maken. In de hoop er iets van te begrijpen. Wat is ondraaglijk psychisch lijden? Hoe ver kan vriendschap gaan? Hoe verwerk je het verlies van iemand voor wiens dood je mee gevochten hebt?
“Het is een zeer actueel thema, nu zeker met corona. Iedereen heeft nu wel last van psychisch lijden denk ik, op zijn of haar manier. Emily had toen ze vijf jaar al het gevoel dat ze niet op de wereld wilde zijn. Dat is iets wat je bijna niet kan vatten of begrijpen”, zegt Michèle.
Psychiatrie
Michèle en Emily hebben elkaar leren kennen tijdens hun studies aan het RITCS. Het was vriendschap op het eerste gezicht. Op een bepaald moment wilde Emily zich laten opnemen in een psychiatrisch centrum. Het werd haar te veel. “Ik was toen echt kwaad”, vertelt Michèle. “Ze zei dat het voor 2 maanden was. Ze wilde aan haarzelf werken en hulp vragen. Ik voelde mij in de steek gelaten als vriendin. Ik had het beste met haar voor, maar ik geloofde niet dat die twee maanden genoeg gingen zijn.” En haar gevoel klopte, de opname duurde veel langer.
Het is geen geheim dat je laten opnemen, gepaard gaat met lange wachtrijen. Zeker nu. “In de psychiatrie willen ze je zo snel mogelijk terug de wereld in sturen. Dat is goed, maar soms is het gewoon te snel en hebben ze heel hun parcours nog niet afgelegd.”
Ziekte
Mentale gezondheid kan je niet zien zoals andere ziektes, maar het is wel degelijk een ziekte. “Je kan het niet vatten dus je moet vertrouwen op de stem van de patiënt. En die wordt vaak niet genoeg naar voor geschoven, vind ik in dit verhaal. Het gaat heel vaak over mentaal welzijn en het euthanasiedebat, maar de patiënt wordt nauwelijks gehoord.”
Hoe het er nu naar uit ziet, zal de voorstelling ‘Emily, such fun…’ in april in première gaan.