En toen zei God: "Adam, kweeperen gebruik je alleen in taarten"

Er lag een vreemd stuk Vlaams fruit voor mij op tafel. Een gratis kweepeer, die ik in een gratis-kweepeer-doos had gevonden. De kweepeer zag er uit als een grote peer, maar was even zwaar en hard als een kasseisteen. Dus het was niet mogelijk om een klein proefhapje te nemen, zoals bij een normale, niet-creepy peer. Het was alsof dit fruit express moeilijk wilde zijn. Ik pakte een scherp mes en met alle kracht van mijn yoga-getrainde armspieren, sneed ik een klein stuk van de kweepeer om te proeven.

Ik schreeuwde. Mijn hond begon te blaffen. Mijn man kwam in paniek de keuken binnen, terwijl ik bleef schreeuwen én mijn mond aan het spoelen was. "Dat fruit smaakt naar vuile sokken die in azijn zijn geweekt!", riep ik. "Ja," zei hij, "Je mag kweeperen nooit rauw eten.  Maar ze zijn keilekker in een taart! Hmmmmm!" Ik had medelijden voor mijn trauma verwacht, en nu stond mijn man aan de kant van de kweepeer!

Hoe kon het zijn dat ik nooit van dit fruit had gehoord? Was er iets in De Bijbel dat ik had gemist? "Adam, van deze kweepeer mag je niet eten als hij rauw is, maar hij is wel lekker in een taart!" Dat was het. Om mijn creepy kweepeer te kunnen gebruiken, moet ik meer kweeperen hebben. Genoeg om een taart te maken. Ik pakte mijn hond en een stevige handtas, en vertrok. Vanuit mijn koer zag ik de kweepeer die als een duivel op mijn tafel zat.  Ok, meneer de Kweepeer, je hebt deze slag gewonnen, maar nog niet de oorlog, zeker niet!