“Er is een anti-adoptiebeleid in ons land”

Moegetergde kandidaat-adoptieouders voor een adoptie in Oeganda stuurden in januari al een brief naar minister Koen Geens.  Hoe is de situatie op dit moment?

“Niet goed” is misschien de beste omschrijving.  “Want er is een gebrek aan politieke moed” zegt Maaike in Hautekiet.  In april is er wel een wetsvoorstel ingediend, waardoor alles vlotter zou moeten lopen, “maar blijkbaar heeft justitie het bijzonder moeilijk om die drie zinnen te begrijpen” zegt ze.

Maaike en andere kandidaat-adoptieouders vragen al heel lang om de dialoog aan te gaan.  Maar de verplichte zesmaandelijkse vergadering tussen de Vlaamse en federale diensten heeft de laatste vijf jaar maar twee keer plaatsgevonden

De strop zit vooral op federaal niveau

Zeven jaar is Maaike heel braaf geweest, bang om haar eigen ruiten in te gooien. Maar nu wil ze niet langer zwijgen.

Kandidaat-adoptieouders zitten in een heel afhankelijke positie

Vernederende procedure

Ook professor Michel Maus van de VUB is adoptievader.  Hij vond de hele procedure niet ondersteunend, maar ontmoedigend.

Hij begrijpt uiteraard wel dat een adoptieouder moet worden doorgelicht, maar de manier waarop is niet je dat. Het gaat hier vaak om mensen die ongewenst kinderloos zijn, en er al een hele weg hebben opzitten. “Het  is een heel sterk vernederende procedure, en dat werkt culpabiliserend”.

Ook de manier waarop hij behandeld werd op de Belgische ambassade vond hij niet kunnen.

“Er is een anti-adoptiebeleid door mensen die het beleid zouden moeten uitwerken en regelen” besluit Maaike.  “Hoe is het mogelijk dat er massa’s kinderen niet kunnen gekoppeld worden aan de wens van enkele honderden mensen in ons land?”