Er was eens een keizer die met één arm een bos omhakte

In Paleis Het Loo, de voormalige zomerresidentie van het Nederlandse koningshuis in Apeldoorn, loopt sinds 11 september een tentoonstelling over Wilhelm II, de laatste Duitse keizer, niet de sigaar (die is naar iemand anders genoemd, twee keer raden). Dat die tentoonstelling in Nederland te zien is, is niet toevallig.

Op 9 november 1918, twee dagen voor het einde van WOI, werd Wilhelm door de Duitse regering bedankt voor bewezen diensten. Op dat moment bevond hij zich in Spa, in België. Naar zijn heimat terugkeren was geen optie, dus trok hij als balling - of ‘banneling’, wat is het, dat moeten we tegen zaterdag nog eens opzoeken -  naar het neutrale Nederland. Daar bleef hij tot aan zijn dood wonen in Huis Doorn. We weten niet zeker of het de moeite loont om dat kasteel vandaag nog te bezoeken want Wilhelm II had een opmerkelijke hobby: hij was een fervent houthakker. Toen hij in Doorn arriveerde was het domein dichtbebost, een paar jaar later stond er geen boom meer overeind.

Volgens tijdgenoten leek het alsof zijn kasteel was omringd door de de slagvelden van WOI. Dat een keizer zijn eigen bomen velt is al straf, maar wat nog veel straffer is: de keizerlijke linkerarm was al van bij zijn geboorte verlamd. Het is alsof je een bos zou moeten omhakken met een arm op je rug gebonden. Niet simpel. Wilhelm deed het.

Harry De Paepe wil naar aanleiding van die Nederlandse tentoonstelling heel graag over de houthakkende ex-keizer komen vertellen. Herinner u wat hij allemaal over Mary Poppins wist te vertellen, dan weet u dat hij meer dan welkom is. En dat hij een anglofiel is, is geen bezwaar. Wilhelm II was per slot van rekening de kleinzoon van de Britse Queen Victoria. Wat dat betreft was WOI een uit de hand gelopen familieruzie.

Nu beluisteren? Klik hieronder. Downloaden? Hier rechtsklikken en Opslaan als...