Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

De bende van Annemie

“Er zijn nog te veel mensen die niet durven spreken over een depressie”

di 27 sep. - 10:55

Er zijn mensen die het woord ‘depressie’ niet in de mond nemen. Ook bij Annelies Brosens, zangeres van Laïs, heeft het lang geduurd voordat ze het erkende. Nu komt ze met haar verhaal naar buiten. Een verhaal van hoop.
"Ik functioneerde volledig naar het goedkeuren van anderen"

Ik slaap niet meer , Ik voel niks meer , zie niks meer , ik doe niks meer , ik kan niks meer , ik ben niks meer …

Help … …. Dit komt nooit meer goed …..

Zelfs mijn kinderen doen me niets meer …. Ik ben bang en hopeloos …… Help ……. Help …help …..

Het zijn woorden uit het dagboek van Annelies Brosens.  Ze schreef ze neer tijdens het dieptepunt van haar depressie.  Ze kreeg de dingen niet meer op een rij, en wist niet meer waar ze eerst mee moest beginnen.  Heel eenvoudige zaken zoals boterhammen maken voor de kinderen, lukten niet meer.  Snel bij de bakker binnenspringen kon ze ook niet. Terwijl Brosens vroeger bijzonder perfectionistisch was.

Het is net dat perfectionisme dat haar valkuil werd. “Ik was altijd aan het zorgen voor anderen. Op een gegeven moment zei mijn therapeut: je functioneert volledig naar het goedkeuren van anderen.  Dat was de nagel op de kop.”

Zo deed Annelies te weinig voor zichzelf. De stap om haar moeder te bellen om eens voor haar drie kinderen  te zorgen was te groot. “Want waarom zou je dat doen als je zelf ook thuis bent?”

Ik besef nu: een mama die af en toe eens iets niet goed doet, is ook een goede mama.

“Gelukkig heb ik een heel lieve man” zegt Brosens. Hij nam het op dat moment over. Maar het was ook moeilijk om daarop toe te kijken. Want ik had het gevoel: niet hij, maar ik moet dit doen.”

Het was lang zoeken naar een therapeut waarmee het klikte.  En antidepressiva zorgden voor verlichting: dan kan je ook wat beter gaan nadenken over de dingen.  De drang om er terug te staan was ook groot: “Ik ging niet voor de 70% Annelies, ik wou terug 100% Annelies zijn”.

Ik vond het verschrikkelijk dat ik 6 maanden medicatie moest slikken. Vandaag denk ik: ach, wat zijn 6 maanden? Gun jezelf de tijd en het comfort om terug gewoon te leven.

 

Na de depressie

Annelies is vandaag nog altijd perfectionistisch. Maar ze heeft geleerd om te zien wanneer ze over de schreef gaat.  En dan kan ze ingrijpen.

Ik ben een betere versie van mezelf geworden. Door met jezelf om te gaan word je een rijker mens.

“Ik ben zelfs wat dankbaar dat ik het meegemaakt heb” zegt ze. Het is niet slecht dat het gebeurd is “maar het had niet zo heftig moeten zijn” (lacht).

In de voorstelling “Open Geest” (Te Gek!?) leest Annelies fragmenten uit haar dagboek, en zingt ze ook, samen met Axl Peleman.  Ze wil benadrukken dat het geen zware voorstelling is, maar een voorstelling van hoop.

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet