"Er zijn veel Elagaballekes, in de popwereld of in de petanqueclub"

Peter Vermeersch: "In de opera is Elagabalus iemand die zich gedraagt als een popster. Toen we de opera schreven - 16 jaar geleden - was het grote voorbeeld Michael Jackson. Elagabalus was bijvoorbeeld net als Jackson een begenadigd danser.  Van heinde en verre kwam men naar Rome om hem ritueel te zien dansen. Iedereen was in de ban van de dansende keizer-godheid.  Een andere overeenkomst: ze werden allebei het middelpunt van verhalen die over hen de ronde deden. Al zijn bij Michael Jackson - met wat we nu weten - die verhalen een stuk concreter geworden.  Het gaat om het  meedogenloze systeem van eerst verafgoding en verheerlijking en dan de complete verguizing.  Elagabalus zal wel een gecorrumpeerde pervert geweest zijn, maar tegelijk zie je dat ook zijn omgeving gecorrumpeerd was. En hoe pervers wij allemaal kunnen zijn.  Toen hij samen met moeder vermoord werd is hij door de massa letterlijk als een vod weggegooid in de Tiber. Nu zou zo iemand compleet verguisd worden op de sociale media."

"Perversie intrigeert.  Daarom zien we  ook graag sandalenfilms als Ben Hur, we genieten van die decandente keizers  die daar liggen met hun druiventros en die waaiers achter hun rug. Ook het mechanisme van de macht fascineert.  Het verhaal van Elagabalus is een uitvergroting van dingen die we allemaal in het klein zien. Er zijn veel 'Elagaballekes'. Of het nu in de popwereld of de petanqueclub is. De machtspelletjes zijn daar misschien onschuldiger maar ze zijn in de kiem wel aanwezig en daardoor heel herkenbaar. Maar je kan dat machtsspel dus ook geweldig gaan uitvergroten, je kan er Star Wars mee maken."