Eritrea Stars

We hebben zopas een slechte documentaire gezien. Het is te zeggen, hij was teleurstellend. Maar na een paar dagen beseften we dat dat precies het thema van de film was - teleurstelling - en dat we dus juist een hele goeie documentaire hadden gezien. Over wat er allemaal in de weg staat tussen droom en daad. Hoop bijvoorbeeld. En goede bedoelingen. En over de ellende die het gevolg is van verkeerde verwachtingen.

Wij hadden er teveel van verwacht, dat was het. De film bleek zoals het leven zelf: teleurstellend voor wie gehoopt had op een happy ending. Maar alleen Hollywoodfilms en Thaise massages hebben een happy ending.

Het leek nochtans de Feel Good Movie of the Year te zullen worden. Daarom waren we ook beginnen kijken. Het vertrekpunt is een gek krantenberichtje uit 2012: de spelers van de nationale voetbalploeg van Eritrea die tijdens een tornooi in Oeganda collectief waren ondergedoken op de vlucht voor het dictatoriale regime van hun thuisland waren anderhalf jaar later weer opgedoken in Gornichem, in Nederland, waar een Italiaanse inwijkeling en de plaatselijke wijkagent de rol van trainer en verzorger op zich hadden genomen.

Dat wordt een topverhaal, denk je dan. Met als hoogtepunt een match tegen Ajax waarbij ze eerst op achterstand komen en dan in de laatste minuut toch nog winnen. Je ziet het zo voor je. Dat dacht regisseur John Appel ook. En dus trok hij voor Eritrea Stars naar Gornichem. Met een cameraploeg. En met verkeerde verwachtingen.

Nu beluisteren? Klik hieronder. Downloaden?