Esohe Weyden: "Ik schreef als kind al rijmpjes, maar ik had niet door dat je daar méér mee kon doen"

Wie zijn de schrijvers van morgen? ‘Groen Gebladerte’ laat ons opnieuw kennismaken met acht auteurs die hun eerste stappen zetten in het literaire veld. Tom De Cock zoekt hen thuis op en duikt in hun boekenkast, op zoek naar de boeken die hun leven veranderden. Want je bent wat je leest. Het resultaat is een podcastreeks met unieke portretten en onmeetbaar veel leesinspiratie. Acht auteurs, acht levensverhalen, acht stijlen, acht smaken.

De Vlaamse Amanda Gorman

In aflevering 7 van ‘Groen Gebladerte’ hoor je Esohe Weyden. Ze studeert rechten in Antwerpen, waar ze ook Campusdichter is. De Vlaamse Amanda Gorman, en dan vooral wat haar stijl betreft. Ze brengt beeldende, zinderende slam poetry die bol staat van filosofische beelden en epische observaties, en altijd vergezeld door haar dansende handen. Begin mei kondigde ze aan dat ze aan een eerste dichtbundel werkt die in 2022 zal verschijnen bij Vrijdag. "Ik schreef als kind al rijmpjes, maar ik had niet door dat je daar méér mee kon doen. Tot er iemand in het middelbaar een workshop slam poetry kwam geven. Ik heb me meteen ingeschreven voor het Belgisch Kampioenschap, en ik ben nooit meer gestopt", vertelt ze. 

"Ik word vaak vergeleken met de Amerikaanse dichteres Amanda Gorman. Tot op zekere hoogte begrijp ik dat, zeker nadat ik op de nationale feestdag mocht optreden. Alleen dicht zij over maatschappelijke thema’s, en ik over persoonlijke." Volgens Weyden is er ook een belangrijk verschil tussen dichters en slam poets. "Een echte slam poet moet vooral het publiek meekrijgen. Je hebt dichters die heel goed zijn op papier, maar niet op een podium. Een spoken word-dichter is vooral een entertainer."

Mijn mama liet me als kind soms voorlezen uit de Bijbel

"Ik heb een witte papa en een zwarte mama. Ik heb altijd tussen zwart en wit gesukkeld. Voor ene ben ik niet black genoeg, iemand anders zegt ‘jij hebt een leuk kleurtje, niet al te zwart’. De samenleving wil mij in een hokje. Ook in boeken. Veel literatuur vertrekt nu vanuit dat zwarte perspectief, en ook daar herken ik me niet altijd in", vertelt Weyden. "Mijn mama liet me als kind soms voorlezen uit de Bijbel. Dat is een dik en oersaai boek voor een kind. Maar daardoor ben ik later nooit bang geweest van dikke boeken, of boeken in het algemeen. Rechten studeren? Ik heb de Bijbel gelezen, wat stelt een wetboek dan nog voor!", lacht Weyden.

De boekenkast van Esohe Weyden

"Ik was altijd gefascineerd door een kattenboek dat mijn papa had, met ingeplakte foto’s die je dan moest sparen met punten. Ik heb dat boek hier nog altijd staan, ik kan er geen afscheid van nemen", aldus Weyden.

"Zelfs mijn eerste papieren bundel, die er binnenkort aankomt, zal pure spoken word zijn. Een bundeling van gedichten die ik op een podium heb gebracht. Ik vind het leuk om controle te hebben over alle aspecten: ik wil zelf bepalen welke verzen snel en traag, luid en zacht gaan, spelen met klemtonen en uitspraken. Dat lukt niet als je alleen op papier werkt."

Ik wil advocaat worden, maar ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zou stoppen met dichter. Ik hoop daar een evenwicht in te vinden. De wereld verbeteren én poëzie schrijven.

Deze boeken vond Tom De Cock in de boekenkast van Esohe Weyden. Laat je inspireren.

• Nicci French – De bewoonde wereld
• Stephenie Meyer – Twilight
• Mattijs Deraedt – De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan
• Michelle Obama – Mijn verhaal
• Barack Obama – Een beloofd land
• Chimamanda Ngozi Adichie – We moeten allemaal feminist zijn
• Sophie Van Reeth – Genoeg gezwegen
• Mohamed El Bachiri – Een jihad van liefde
• Ish Ait Hamou  – Cecile
• Ish Ait Hamou – Hard Hart
• Reni Eddo-Lodge – Waarom ik niet meer met witte mensen over racisme praat
• Nadia Nsayi – Dochter van de dekolonisatie
• Ray Anderson – De wondere wereld der katten (Artis Historia)
• Paddy Cutts – Het grote kattenboek
• Klimaatdichters – Zwemlessen voor later: klimaatpoëzie
• Lucius Annaeus Seneca – Gelukkig Leven

Luister naar de podcast:

Telkens op vrijdag wordt een nieuwe aflevering klaargezet, op LangZullenWeLezen, op radio1.be, via de Radio 1-app en op je favoriete podcastplatform. Acht weken lang. Met ook elke vrijdag een bijbehorend portret in ‘Culture Club’ op Radio 1 tussen 18 en 20u.

Wie deelneemt aan de ‘Groen Gebladerte’-wedstrijd op LangZullenWeLezen, maakt wekelijks kans op het debuut van de voorgestelde auteur.

Lees ook: