Opvallend opiniestuk vandaag in de Roemeens krant România Libera. Politicologe Alina Mungiu-Pippidi maakt zich zorgen over een Europa met drie snelheden. Haar bezorgdheid werd veroorzaakt door een opiniestuk van Jean - Claude Piris, dat verscheen eerder deze maand in The Financial Times.
Daarin stelt Piris voor om de Europese commissie meer slagkracht te geven in het beteugelen van economisch falen in de lidstaten. De Europese unie zou middelen moeten krijgen om lidstaten te straffen wanneer ze bijvoorbeeld hun loonkost laten ontsporen of hun pensioenreserves verwaarlozen. Zo'n slagkrachtige euroregering zou wel een verdragsaanpassing vereisen.
De Roemeense politicologe Mungiu - Pippidi vreest dat zo'n oplossing de eurozone in drie groepen zou delen. Een eerste groep zouden de economisch sterke lidstaten zijn. De tweede groep zou gevuld worden met kwakkelende eurolanden. De derde groep zou ergens in het midden zweven: te sterk om als "kwakkelend" te worden aanzien, maar ook zonder vooruitzichten om ooit de kloof met de sterke landen te dichten. De eerste groep zou door de sanctiemechanismen de mogelijkheid krijgen loodzware afspraken op te leggen aan de twee andere groepen. Daardoor zouden er drie snelheden ontstaan.
Deze discussie past binnen de verschillende scenario's over de toekomst van de eurozone die de laatste tijd opduiken. Zo zou er tussen Franse en Duitse diplomaten ook al overlegd zijn over een kleinere eurozone. In dat scenario zouden de sterkere Noord - Europese lidstaten verdergaan met de euro. Duits bondskanselier Angela Merkel heeft wel al laten weten dat dit geen optie kan zijn.
In elk geval lijkt het nuttig de verschillende scenario's op een rij te zetten. En vooral ook eens na te gaan in welke groep België zou belanden wanneer deze opties werkelijkheid zouden worden.
lees en beluister ook :
