"Extreme politici zoals Trump mag je niet onderschatten"

Ontevredenheid

"Het is alvast dezelfde groep mensen, met dezelfde motieven, die dit soort stem uitbrengen. Over het algemeen is dat uit een soort ontevredenheid en woede, tegenover de dingen zoals ze gaan."

Voor die groep mensen heeft de klassieke politiek niet genoeg aandacht voor hun problemen. Populistische partijen framen het dan ook op die manier. 

"We hebben dit ook gezien in Griekenland, Venezuela en Groot-Britannië. De Brexit was ook een stem tegen het beleid van het politiek estblishment."

Een vergelijking met jaren 30? 

"Onlangs zag ik het eerste artikel over Hitler in de New York Times. Daarin verbaasde men zich ook over zijn antisemitisme en zijn radicale standpunten. Dat werd toen ook afgedaan als een soort van aandachtstrekkerij."

Het klimaat is natuurlijk heel anders dan dat van 60-70 jaar geleden. Maar het is wel een waarschuwing dat je extreme politici, zoals Trump dat is, niet mag onderschatten.

"Veel politici die nu afgestraft worden, hebben dan de neiging zichzelf te verdedigen en het niet ernstig te nemen. Die hele CETA-discussie was daar een duidelijk gevolg van. Europese politici deden heel patroniserend tegenover de critici. Dat is niet juist."

Volgens Reynebeau zit er in de onvrede van de kiezers ook een grote nostalgie, een verlangen naar simpeler en betere tijden.