De Wereld van Sofie
Frank Focketyn: “Ambitie is een vies woord”
di 6 nov. - 10:47
Als kind wilde hij alleen maar spelen: Sinterklaas, of paus, of dirigent – altijd iemand die op een podium staat. Maar dat er zoiets bestond als een toneelschool, daar had hij geen idee van.
“Na de humaniora had ik geen plannen”, zegt Frank Focketyn in 'De Wereld van Sofie'. “Het was uiteindelijk mijn zus die me erop wees dat het conservatorium misschien iets voor mij was.” En zo ging hij les volgen bij Dora van der Groen. “Het eerste wat zij zei was: ‘toneel kun je niet leren spelen’. En ik dacht: ok, dan zit ik hier heel goed.”
"Ik wilde nooit BV worden"
Maar hij heeft nooit vermoed waaraan hij met die opleiding begon, en welke de consequenties zouden zijn. “Ik wilde nooit BV worden. Ik wilde enkel spelen, samen met anderen, en dat delen met een publiek. Al de rest is bijzaak.”
Hoe hij dan toch zo groot is geworden? “Het is belangrijk om de juiste mensen tegen te komen. Maar zoiets gebeurt gewoon, dat kun je niet plannen.”
Geen streber
Niet-ambitieuze personages vertolken, dat is ook de rode draad in zijn carrière. “Ik speel vaak de underdog, de grijze muis. Mensen die kwetsbaar zijn, die het ook niet weten.” Nochtans zou hij andere rollen ook graag spelen, maar tot nu toe heeft het zich zo aangediend.
En ook dat duidt erop dat hij niet ambitieus is: “Ik ben geen streber die deze of gene rol wil spelen: veel belangrijker dan zelf in het middelpunt van de belangstelling te staan, vind ik het samenwerken met anderen.”
Ambitieus zijn of streven naar iets duwt veel mogelijkheden weg, vindt hij. Hij probeert, met ouder te worden, meer los te laten waardoor er net méér dingen mogelijk worden. “Maar misschien is dat wel het toppunt van ambitie: alles loslaten om zoveel mogelijk te kunnen meemaken?”