De toestand is hopeloos maar niet ernstig
"Gelukkig kwamen er net voor de zomer coronaversoepelingen, met kleinschalige optredens als culturele reddingsboei"
zo 14 feb. - 1:42
In de eerste maand van de coronacrisis werd ik piekerend wakker met corona en ging ik ermee sla-pen. Artistieke productiviteit: nihil. Toen de ellende nog veel langer duurde dan verwacht, zag ik in visioenen mijn carrière al eindigen en dacht ik: wat met al die collega’s die geen spaarpotje konden opbouwen? Wat met mijn tourmanager die net een nieuwe opslagloods heeft gebouwd?
Toen corona toesloeg was ik bezig aan mijn nieuwe plaat. Die zou dit voorjaar uitkomen maar alles is naar september verplaatst. Dat is niet erg, gezien mijn corona-lethargie voor vertraging had ge-zorgd. Nu heb ik weer tijd om te mierenneuken over elk muzikaal detail op mijn volgende romanti-sche, vocaal typische Lottiplaat. Ik hoop dat u ze ooit te horen krijgt, al zal het wel weer niet op deze zender zijn. Ik ken mijn plaats.
Tijdens de eerste lockdown, toen zowel ik als de culturele sector de wanhoop nabij waren, daalde laat op een avond in het één-journaal plotseling een deus ex machina neder, in de vorm van een Limburgse landbouwer die wanhopig op zoek was naar aspergestekkers, want seizoenarbeiders mochten niet reizen. Ik zat gelijk op het puntje van mijn stoel.
Helaas verscheen op het einde van de reportage geen vermelding van pakweg aspergestekken.be. Dus na een slapeloze nacht belde ik mijn manager: of hij mij en enkele noodlijdende collega’s niet kon koppelen aan de eveneens noodlijdende asperge-industrie. Hij vond dat, zelf boerenzoon zijnde, een geniaal idee en contacteerde iemand om iets te organiseren.
Groot was mijn verbazing toen ik een week vernam dat geen enkele Vlaamse televisiezender geïnte-resseerd was in een realitysoap over asperges stekkende bv’s in Limburg. Hallo! Dat was niet de bedoeling! Ik wou hoogstens in het zeven-uurjournaal even kort komen uitleggen dat ook artiesten bereid zijn om knelpuntberoepen in te vullen en dat bovendien geen enkel Vlaams gezin dit jaar zonder asperges zou vallen. Zelf was ik trouwens al blij geweest met één kilo van dat eigenhandig gestekte Witte Goud…
Achteraf bekeken is dit voor de Vlaamse zenders wél een flagrant gemiste kans op culturele volks-verheffing. Stelt u zich voor: Helmut Lotti die asperges stekt met langharig werkschuw tuig als Jasper Steverlinck, Roland, Guido Belcanto, diene gast van Bazart en - voor de couleur locale - Axelle Red die zorgt voor Limburgse vlaai en jenever. De hamvraag: welk lied zing je bij hard labeur best op een Limburgse asperge-akker? Al zeker geen katoenveldgospel, de Vlaming is ongeknecht en bovendien klinkt ‘Kumbaya’ veel te Antwerps. Het Gregoriaanse ‘Asperges me’ is wel mooi, maar daarmee schiet het stekken niet echt op… ‘Ej Uchnjem’ is dan weer iets voor boomstronkslepers aan de Wol-ga.
Maar kijk, plots scheen er licht in die doodlopende steeg van mijn brein waar hét lied lag opgeslagen, dat ons als kind in het Sint-Jan-Berchmanscollege was aangeleerd door de man die wij ‘Tsjeef Mu-ziek’ noemden: ‘Hé ho, span de wagen aan, zie de wind brengt regen over ’t land. Haal de gouden garven, haal de gouden garven!’ Dat is niet alleen Vlaams, dat is ook… jawel, canon! Vlaamse ca-non, wat had de Vlaamse tv zich nu beter kunnen wensen? Iemand had hen dat toch diets moeten kunnen maken? Soit, het heeft niet mogen zijn.
Gelukkig kwamen er net voor de zomer coronaversoepelingen, met kleinschalige optredens als cul-turele reddingsboei. Ik borg mijn aspergedroom op en stelde een combo samen, waarmee ik twee uitverkochte én gesmaakte concertjes speelde. Dus bereid ik nu met mijn ondertussen kwartetje, dat ook nog eens heel mooi samen zingt, een avondvullend programma voor. Zo kan ik mij binnenkort - in afwachting van mijn internationale decembertoer met groot orkest - hopelijk al warm zingen in clo-se harmony in luxetenten, parktuinen, winkeltoonzalen of op een gemondmaskerd bal. Morgen repe-teren wij en we beginnen met ‘Hé ho, span de wagen aan!’ Om eventueel, als er weer eens een nieuwe variant opduikt, zorgeloos zingend met mijn combo asperges te gaan stekken voor volk en vaderland. Mij gaan ze niet meer hebben!