Getuigenis : leven in extra-time

Marleen ging sinds haar geboorte met een beperkte einddatum door het leven. Haar zus overleed aan muco toen ze 29 was.  

"Ik moet genieten van iedere dag want mijn leven zal ook niet lang duren!", besefte Marleen. Haar dokters gaven haar hooguit 18, 20 jaar. Dat werden er 24, 25, op naar de 30, hoopte ze!    

Maar ze takelde af, werd zieker en zieker. "Ik kreeg al bijna geen lucht meer, hing continu aan de zuurstof."

Toch probeerde Marleen er het maximum uit te halen. Ze stond bewuster in het leven dan haar vriendinnen. Uitgaan deed ze niet, ze wou haar beperkte tijd nuttig besteden en studeren. 

Lachen deed Marleen wel altijd veel, ondanks alles. Haar moeder panikeerde dan : "Laat haar niet lachen, dan wordt ze blauw!" Bang dat ze ademnood zou krijgen en zou stikken.

Maar lachen was net heel gezond, dan kwamen de slijmen los!

"Mijn hele leven was het vechten voor een beetje lucht. Tot mijn 40e!" Toen kreeg ze een longtransplantatie. Dat was een groot wonder. Ook al zou ze het daarmee maar 2 jaar langer kunnen rekken. 

19 jaar later is Marleen nog steeds 'very much alive and kicking"! Ze voelt zich prima en ademt het leven in met volle teugen. Ze begon zelfs aan pensioensparen 2 jaar geleden. Dat was aan haar nooit besteed want ze zou de pensioenleeftijd toch niet halen!  

"Maar kijk, ik ga nu al richting pensioen!  Ik ben absoluut van plan dat te halen. Ik spaar er nu voor. Dan zal ik er van genieten ook!"