“Grenzen zijn nog interessanter als je niet weet dat ze er zijn”

Milo van Bokkum noemt zichzelf grensverslaafd. Toen hij nog op de middelbare school zat, gebruikte hij de schoolvakanties om de grens van Nederland op te zoeken, of die van de buurlanden. Hij is ondertussen journalist bij de NRC. Als hij niet op reis is op zoek naar een interessante grens, bestudeert hij kaarten, oud en nieuw, gefascineerd door de staatkundige afbakeningslijnen die door de continenten werden getrokken. Soms lopen die grillig en raar, soms zijn het loodrechte liniaallijnen, net zo raar.
Over zijn grenzenverslaving heeft Milo van Bokkum een prachtig geïllustreerd boek geschreven: Grensstreken. Het boek begint in een wei iets ten westen van het stadje Baarle. Een stuk grasland dat er uitziet als elk stuk grasland. Alleen: er omheen loopt de grens tussen Nederland en België. Je ziet het aan niets, maar toch is deze wei Belgisch grondgebied, volledig omsloten door Nederland. Een enclave. Een rariteit. “Grenzen zijn nog interessanter als je niet weet dat ze er zijn”, zegt van Bokkum in 'Interne Keuken'.