Hebben EK voetbal en Tour de France vrouwensport nu definitief gelanceerd? "Hebben ons echt kunnen tonen"

Engeland is Europees kampioen vrouwenvoetbal, terwijl de Nederlandse Annemiek van Vleuten de Tour de France Femmes op haar naam schreef. En daarmee zijn de 2 grootste sportevenementen voor vrouwen van deze zomer achter de rug. Voor beide was de media- en supportersaandacht navenant.

"Historisch", zo noemt Katrien Jans, manager vrouwenvoetbal van de Belgische voetbalbond, de 90.000 supporters tijdens de EK-finale in het stadion van Wembley. "Los van de finale zijn er redelijk wat nieuwe records gebroken, op alle vlakken. Ook voor België was het super qua sportieve resultaten, wedstrijden, supporters en visibiliteit. Dus het heeft echt wel gebracht wat we gehoopt hadden."

Dat vindt ook Griet Langedock, voorzitter van de commissie vrouwenwielrennen bij Cycling Vlaanderen, over de Tour de France Femmes. "Er was veel meer media-aandacht dan we hadden gedacht en veel meer publiek langs de weg. We hadden ook spannende wedstrijden. Ik denk echt dat we er deze keer in geslaagd zijn, zowel bij het voetbal als bij het wielrennen, om de sport te tonen aan het grote publiek. Ik denk dat dat de grootste win geweest is voor de twee sporten de afgelopen weken.".

Aandacht en intensiteit

Zijn er ook lessen te trekken uit die sportevenementen? Op het EK was er bijvoorbeeld wat kritiek op de kleine stadions waarin sommige wedstrijden moesten worden gespeeld. "Maar toch liever een kleiner stadion dat vol zit dan een stadion met 80.000 plaatsen waar maar 20.000 man zit", denkt Jans. "We mogen ook geen stappen overslaan. We zien dat het elk jaar groeit."

Sportief merkt Jans vooral een verschil in intensiteit tussen de nationale teams. "Als we daaruit willen leren, moeten we ook in de Belgische competitie de lat hoger leggen. Dat is voor ons de grootste uitdaging."

Tijdens de Ronde van Frankrijk werden soms wat vraagtekens geplaatst bij de veiligheid. Langedock wijst naar het systeem van organisator ASO, "die niet elk punt willen beveiligen omdat dat volgens hen renners anders minder aandachtig maakt". "Dat gecombineerd met een peloton dat nog niet homogeen is - er is een groot verschil tussen de teams - heeft wel voor een aantal valpartijen gezorgd."

Bovendien moesten de vrouwen soms erg vroeg 's morgens beginnen aan hun rit, veel vroeger dan bij de mannen het geval was. "Ik hoop dat de ASO, met de ervaringen die ze heeft, het vrouwenwielrennen nu echt omarmt en de organisatie, de uren, de logistiek en de aandacht geeft die de sport verdient."

Verschil verkleinen

En wat met de Belgische resultaten op die toernooien? Was op het EK bijvoorbeeld het niveauverschil met de toplanden niet nog wat te groot? "Er is nog een verschil, zeker qua fysiek en qua kracht, tussen landen waar iedereen prof is en landen waar dat nog niet zo is", geeft Jans toe. "Maar het verschil wordt steeds kleiner."

Ook Langedock wil liefst vooral de successen benadrukken. "Julie De Wilde had even de witte trui, dat is toch heel positief. En misschien hadden we wel meer verwacht van Lotte Kopecky, maar je kunt niet een heel seizoen top blijven."

Wanneer zullen de Belgische dames de voet kunnen zetten naast die van de Nederlanders? Langedock denkt dat dat afhangt van de investeringen in het vrouwenwielrennen. "En van de goesting. Want je kunt als federatie en als BOIC heel veel proberen in een bepaalde sport, maar de goesting moet er ook zijn. Ik ben ervan overtuigd dat we met de laatste Tour de France Femmes opnieuw een stap in de goede richting hebben gezet. Ik hoop dat we binnen 4-5 jaar een fantastisch antwoord kunnen bieden op dat 'Nederlandse leger'."

Bron: vrtnws.be en De ochtend