"Herdenken is niet vasthouden aan het verleden, maar vooruitgaan"

Kort na de gebeurtenissen voelde Kristin veel boosheid en angst en had ze vooral behoefte aan haar eigen familie en vrienden. Maar gaandeweg stelde ze zich meer open en ging ze in gesprek met anderen. Van daaruit zijn ‘De Cirkels’ ontstaan, een initiatief dat intussen uitgroeide tot de vrijwillige burgerbeweging ‘We Have the Choice’.

Belang van de ander

Wat Kristin geleerd heeft de afgelopen jaren, is dat je rouwen en herdenken niet alleen kan doen.  “Pas in contact en in wisselwerking met de ander, kun je voelen wat het diep voor jou betekent en hoe het je kan helpen om je eigen pad verder te bewandelen.”

Herdenken gaat voor haar immers niet enkel over het verleden, maar ook over nu en over later: “De vraag is: hoe kan het verdriet om wat gebeurd is, ons kracht geven in het nu en richting geven voor de toekomst? “

Belang van kwetsbaarheid

We hebben het vandaag steeds moeilijker om ons kwetsbaar op te stellen. Maar als je het wél doet, krijg je er zoveel voor in de plaats: “Als je je hart openstelt en dat deelt met anderen, dan creëer je verbondenheid – en dat is waar deze samenleving nood aan heeft”, zegt Kristin. “We moeten meer verstillen, in contact gaan met de anderen. Dan beseffen we dat we veel minder van elkaar verschillen dan we soms denken, en geraken we voorbij de angst die de kiem is van veel problemen vandaag.”

Grote en kleine rituelen

Naar aanleiding van de derde verjaardag van 22/3 organiseert Kristin met ‘We Have the Choice’ een cirkel voor het grote publiek. Die vindt plaats in de Berkencirkel, het herdenkingsmonument voor de aanslagen dat landschapsarchitect Bas Smets creëerde in het Zoniënwoud.

Naast zo’n collectieve herdenking, heeft ze voor zichzelf heel wat kleine rituelen om haar man te herdenken. “Tijdens een wandeling in onze tuin bijvoorbeeld, zie ik de prille bloesems openspringen aan de fruitbomen die Johan voor zijn dood plantte. Ook dat is voor mij een manier om hem te eren.”

Ook het schrijven van haar boek was een manier om hem te herdenken: “Eerst dacht ik: ‘dat is veel te intiem, daar kan ik toch niet mee naar buiten komen?’ Maar dan besefte ik dat het niet enkel mijn verhaal is, maar tegelijk een universeel verhaal dat veel mensen kan helpen en het verdriet meer bespreekbaar maken."