Het belang van empathie

Gisteren werd een virtual reality- app gelanceerd door vzw Samana, het vroegere CM ziekenzorg. Het doel is om jongeren zich te laten inleven in de leefwereld van iemand die met dementie te kampen krijgt, bijvoorbeeld. Of ze voelen hoe het is om slechtziend te zijn, of in een rolstoel te zitten,... Reporter Max Vryens dook mee onder de bril.

Kan je empathie eigenlijk wel aanleren? Hoeveel ervan zit van nature ingebakken in de mens? Klopt het cliché dat vrouwen empathischer zijn? Jan Derksen -  emeritus hoogleraar klinische psychologie aan VUB - is specialist ter zake.

Hoofdverpleegkundige Bert van den wijngaert doorliep een coachingtraject als leidinggevende, onder andere met het doel om empathischer leiding te kunnen geven en verbindende gesprekken te kunnen aangaan. Reporter Ward Bogaert ging checken hoe hij het leidinggeven sindsdien aanpakt.

Voor Koen is het moeilijker om van nature empathisch te kunnen zijn. Hij heeft ASS. Hoe hij zijn omgeving toch probeert te lezen en zijn gedrag er op aan te passen, vertelt hij aan Brecht Devoldere.

Als een mop niet goed is, lachen we er toch of eerder mee als er een lachband onder zit. Dat gebruik gaat ver terug. Al eeuwen terug terug werden in de theaterzalen claqueurs, rieurs en pleureurs ingezet om het juiste gevoel te installeren bij het publiek. Max Vryens zocht uit hoe die empathie-magiërs te werk gingen.

In "Het empatisch teveel" pleit moraalfilosoof Ignaas Devisch er dan weer voor om niet te veel heil te verwachten van ons inlevingsvermogen in de wereld. Het is geen wondermiddel voor maatschappelijke problemen.