'Het eerste dat ik deed vanmorgen was Vicks op mijn voorhoofd smeren'

Het eerste dat ik deze ochtend gedaan heb is Vicks op mijn voorhoofd gesmeerd.

Ik heb dat geleerd van mijn oma.

Als ge een valling hebt, zelfst in de zomer, gewoon Vicks op uw voorhoofd smeren!

Daarna heb ik mijn moeder gebeld, om haar een gelukkige verjaardag te wensen.

Ne verjaardag, die ik de afgelopen jaren al eens schandaleus durfde te vergeten.

Iets wat mij altijd pas de dag erna te binnenschoot.

Meestal omdat mijn moeder dan belde met de vraag:

“Awel dochter was er gisteren niks belangrijk misschien?

Maar goed , dit jaar kon ik het niet vergeten.Ik had het bij gebrek aan een post-it, vorige woensdag, al op mijn hand geschreven.

Het is een cliche maar denken aan mijn familie, is toch vaak mijn eerste reflex na het belusteren van een heftig journaal.

Ik hoorde van de brand in het londense flatgebouw,
wel direct daarna heb ik het met permanet marker op mijn hand geschreven.

Deze keer Moeke haar verjaardag niet vergeten.

Ik heb trouwens deze ochtend ook mijn oma gebeld.

Die deed per slot van rekening op 19 juni 1954 al het werk.

Dus ze had ook wel ne proficiat verdiend vond ik.

Ik vroeg aan mijn oma Georgine

wat ze nog wist van dienen dag 63 jaar geleden.

En of het ook zo warm was toen.

“Jaat” zei mijn oma

“T was wreed warm, ik ga dat nooit vergeten want de salosies zaten nog in."

Terwijl mijn oma begint te vertellen, zoek ik een balpen om het woord salosies op te schrijven.

“63 jaar geleden” zegt ze

“kwam de zonne rond te vijven op.

Dolfie, mijne man vertrok naar zijn werk.

Ik voelde toen al wat steken in mijne buik, maar ja 'k was nog maar acht maanden verre.

Dus heb ik aan mijn man van nikskeniet gebaard

Ik ben op de rand van mijn bedde gaan zitten

Ik heb mijn handen op mijnen buik gelegd.

En ik moest denken aan mijn eigen moeder

Hoe dat die 9 kinders heeft gekocht.

ik peinsde, Georgine als uw moeder 9 kinders kan kopen,

waarom zoude gij dat niet kunnen.

Die gedachte moet iets in gank hebben gezet

want vanaf dan ist allemaal wreed rap gegaan.

Dolfie mijne man, was nog maar juist op zijn werk gearriveerd

of hij mocht al were keren.

Waarom

wist hij niet

maar wel

dat hij sjette moest geven.

Uw opa janne

was nog maar half binnen

en uw moeder was er al

T was in nen ip en ne wip gepasserd.”

Ik vraag mijn oma of ze heeft afgezien en emotioneel was geworden bij de bevalling van haar eerste kind.

“Be neenk” zegt mijn oma.

“ Be neenk, Uw moeder was een gemakkelijke

Ik weet dat er vele zijn die der van  afzien van te bevallen en dat ze moeten skremen.

Maar ik heb dat practisch niet gevoeld.

Kanne kik al nekeer meer afzien van naar de grote wc te gaan

Dan da kik heb afgezien van uw moeder te kopen.”

Ik leg den telefoon neer en voor ik de krant van deze ochtend opensla, schrijf ik in hoofdletters op mijn hand:

Mijn Oma meer bellen.