De wereld heeft het vooral over de Arabische lente en de volksopstanden in het Midden-Oosten. Maar 2011 zou wel eens het jaar kunnen worden waarin heel Afrika een ruk richting democratie maakt. 't Is te zeggen, volgens de Global Commission on Elections, Democrazy and Security zouden er dit jaar in 19 Afrikaanse landen presidents- of parlementsverkiezingen worden gehouden.
Volgende maand in Tsjaad, Madagaskar, Seychellen en Zimbabwe. In juni volgen Kaapverdië, Sao Tomé en Principe, in juli Tunesië en in september Egypte. En later dit jaar in Liberia, Kameroen, Zambia, Mauritanië, de Democratische Republiek Congo en Gabon.
Nigeria, Benin, Niger en Oeganda hebben al verkiezingen achter de rug of bereiden zich voor op een tweede ronde.
Ten minste, als alles volgens plan verloopt. Want - zonder dedain - in Afrika willen de dingen wel eens niet volgens plan verlopen. Of volgens een ander plan. Zo heeft Nigeria zopas de parlementsverkiezingen in een aantal districten voor de derde keer uitgesteld. Zie ook Ivoorkust.
Waarom verloopt het met verkiezingen en parlementaire democratie toch zo moeizaam in Afrika? Omdat een systeem van volksheerschappij met verkozen vertegenwoordiging niet echt een Afrikaans concept is?
