De plantenjager uit Leningrad: "Het landbouwbeleid van Stalin leidde tot kannibalisme"

Trofim Lysenko was ervan overtuigd dat je landbouwgewassen kunt opvoeden. Begraaf een zak zaaigoed in de sneeuw en je krijgt tarwe die in barre omstandigheden zal gedijen. Flauwekul natuurlijk, maar Lysenko had een fan: Jozef Stalin. Het landbouwbeleid van de Sovjetunie werd gebaseerd op plantkunde van Lysenko.
Het resultaat? Hongersnood. Miljoenen doden, maar Lysenko ontsnapte aan alle kritiek; sterker nog, het was in de Sovjetunie simpelweg verboden kritiek te uiten op het Lysenkoisme. Het verbod op kritiek werd pas in 1964 opgeheven.
Nikolai Vavilov was een plantkundige die wereldfaam genoot. Hij organiseerde expedities om wilde varianten te verzamelen van voedselgewassen, legde een enorme verzameling zaden en planten aan en kruiste die. Zo verkreeg hij tarwe en appelbomen die het barre Russische klimaat aankunnen. Niet door opvoeding, maar door genetische selectie. Dat vond Staling bourgeois-wetenschap, contra-revolutionair en klassevijandig. Met zijn Darwiniaanse theorieën saboteerde Vavilov de Sovjetlandbouw, vond Stalin. Zijn internationale contacten waren het bewijs van spionage. Vavilov werd gearresteerd en ter dood veroordeeld. 
Louise Fresco, zelf landbouwwetenschapper, heeft over Vavilov en Lysenko een historische roman geschreven: De plantenjager uit Leningrad.