Het leven zoals het tegenwoordig is: de Krim

Op 17 maart vierden de etnische Russen in de Krim de hereniging met het moederland met veel applaus, vlaggengezwaai en vuurwerk.

Westerse analisten voorspelden daags nadien: 'If history is a guide, crimeans’ celebration may be short-lived' . Een anonieme academicus uit Zuid-Ossetië, dat in 2008 door Rusland werd erkend, betuigde in de New York Times bij voorbaat zijn medeleven: "It will be sad if Crimea turns out the same way. This culture of Russian expansion, it means lots of money, but terribly distributed. It destroyed the good ways of a small people."

Zeven maanden later schrijft het Amerikaanse buitenlandmagazine Foreign Affairs dat paradoxen, problemen en vervolging een zonovergoten vakantieoord aan de Zwarte Zee hebben veranderd in een Kafkaiaanse nachtmerrie.

De Krim is voor veel voorzieningen nog aangewezen op Oekraïne, maar daar willen ze van geen vrijhandel weten met het separatische schiereiland.

En zolang er nog rekeningen openstaan, krijgt de Krim geen electriciteit oen ook geen water uit de Dnjepr. De rijstoogst is mislukt omdat de Krim voor de irrigatie van de rijstvelden afhankelijk is van water uit het stuwmeer van Tavrijsk dat via het Noord -Krimkanaal wordt aangevoerd uit de Dnjepr.

Sinds de Krim op de roebel overschakelde, zijn vis en kaas 50 procent duurder geworden, en de prijs van bier en vodka is zelfs verdrievoudigd. "...a potentially explosive fact in any part of the former Soviet Union.”

Laten we voor een second opinion toch maar onze man in het niet zo verre oosten consulteren.