"Het recht op vrije meningsuiting is tegelijk het recht op slechte smaak."

Vrije meningsuiting is volgens de Nederlandse schrijver Ilja Leonard Pfeijffer het hoogste goed. Opgepakt worden omdat je een bevriend staatshoofd beledigt valt nooit te verantwoorden, of het nu getuigt van slechte smaak of niet.

Vorige week werd de Ebru Umar opgepakt na een aantal kritische tweets over de Turkse president Erdogan. In Duitsland wordt de komiek Jan Böhmermann vervolgd na een gedicht dat hij bracht op de Duitse televisie.

Böhmermann overtrad met dat gedicht de Duitse wet die zegt dat je een bevriend staatshoofd niet mag beledigen. Bondskanselier Angela Merkel is akkoord met de vervolging van de komiek. Hans Teeuwen reageerde op de hele heisa met een boodschap aan Erdogan die ook niet mals is (en in principe ook strafbaar).

Ilja Leonard Pfeijffer walgt van het gedicht en vindt dat het getuigt van slechte smaak, maar ook hij vindt dat Böhmermann wel het recht heeft om zijn mening over Erdogan te ventileren. 

Ik zou er meer mee kunnen leven dat hij vervolgd wordt voor de slechte kwaliteit van het gedicht

Door op te komen voor de vrije meningsuiting van iemand die zo'n gedicht brengt, kom je tegelijk ook op voor het recht op slechte smaak. Dat is niet eenvoudig om vol te houden, maar het is wel nodig.

Ook op Twitter ziet Pfeijffer problemen. Twitter draait om gevoel en emoties en er is geen ruimte voor duiding en nuance. Daardoor kunnen dingen snel als een belediging overkomen, terwijl meer diepgang in dit geval geen slechte zaak is.