“Het is verdomme moeilijk om er altijd voor te blijven gaan als je constant een deksel tegen je neus krijgt”

In het programma ‘De Herfst Van’ ging comedian Kamal Kharmach op zoek naar ‘songs over schreeuwen om aandacht’. Zelf stelde hij het nummer ‘Changes’ van 2PAC voor. Wat hij interessant vindt aan de rapper is dat hij kritiek heeft op politie, politici en de maatschappij, maar evenzeer ‘interne kritiek’ niet schuwt.

Kamal Kharmach is zelf ook niet vies van interne kritiek, zegt hij, en hij verwees in het programma naar zijn eigen jeugd in Borgerhout. “Je moet het zeggen zoals het is. Ik heb veel vrienden die met drugs bezig geweest zijn, ofwel als dealer, ofwel als loper, sommigen zaten in de gevangenis. Ze pakten altijd uit met mooie, blitse auto’s, en dat maakte veel indruk op jongeren uit de buurt. Je moet je dat inbeelden: we woonden allemaal op heel kleine oppervlaktes, met vier, vijf of zes kinderen in een appartement of een sociale woning van een paar vierkante meter. We waren dus altijd buiten, want er was binnen geen plaats om zelfs nog maar te studeren. In die context zag je dan Ferrari’s en Lamborghini’s rondrijden, dus dat was een prestige-idee: je hebt het pas gemaakt als je met zoiets rijdt.”

"Dit kan niet snel genoeg gestopt worden"

“Fucked-up” noemt hij dat gedrag van de drugsdealers die in hun mooie auto’s “met granaten gooien in straten waar kinderen wonen, of waar hun eigen familie woont”.  Want ze geven jongeren zo het idee dat ze dat ook moeten doen als ze met zo’n mooie auto willen rijden. “Dit kan niet snel genoeg gestopt worden.” 

“Een job met een stoel”

Tegelijkertijd kaart Kharmach het aan dat het “verdomme moeilijk” is om er altijd voor te blijven gaan als je constant een deksel tegen je neus krijgt.  “We zijn opgegroeid in een tijd waarin perspectief er niet was. Een bureaujob – daarom niet een goede job – dat was het summum van ‘Gij zijt goed bezig. Die heeft een job met een stoel.’” En ook dit moet stoppen, zegt Kharmach. “Er zijn kansen in Vlaanderen, en opportuniteiten. Maar er zijn verdomme ook heel veel drempels.”

“Drempels”

Kharmach is dan ook tegen politici die constant zeggen dat racisme relatief is, en dat het is wat je er zelf van maakt. “Dat is bullshit”. Uiteraard zijn er rechten en plichten, maar tot op een beperkt niveau. Want de drempels zien veel mensen en het establishment niet, omdat ze er nooit slachtoffer van geworden zijn.

“Ik heb verdomme heel veel mensen nodig gehad – leerkrachten, mensen die mij een arbeidskans hebben gegeven, mensen op de VRT zoals Kathy Lindekens en Herta Luyten– die voor mij die drempels hebben weggehaald” besluit hij. “Want ik had dat ook nooit zelf kunnen doen.”

Bekijk de getuigenis van Kamal Kharmach:

Lees ook: