Het verhaal van een fraudeur: "Een Lacoste-logootje op een t-shirt naaien, is dat crimineel?"

Voor Bert begon het allemaal begin jaren 80, toen hij namaaktextiel verkocht: "Op dat moment voelt het alsof je een regulier bedrijf hebt. Je huurt dan een magazijn, je voelt je een echte handelaar in textiel. Maar eigenlijk is het allemaal nep." 

10 000 t-shirts

Bert kocht bij de tienduizenden t-shirts in, waar hij dan logo's van 'Lacoste' liet opnaaien. Of hij importeerde valse handtassen van Cartier en Louis Vuiton. "Zo een t-shirts, die zijn onbedrukt wanneer je die aankoopt. Niemand weet wat er op staat. Wat je er achteraf op drukt, dat weet ook niemand..."

Geen misdaad

Volgens Bert was wat hij deed niet misdadig: "Zo een ander logootje op een t-shirt zetten, dat noem ik niet misdadig. Iemand anders een pistool tegen het hoofd zetten, dat is crimineel." Maar daar dacht de staat anders over: Bert liep tegen de lamp en moest de gevangenis in. 

Na enkele jaren kwam Bert vrij. Hij startte een reguliere zaak in audio- en videomateriaal. Maar na enkele jaren kriebelde het weer: "Ze belden me. Ik had maar nee moeten zeggen." Bert werd al snel onderdeel van een BTW-carrousel, die hem over heel de wereld bracht. 

Elke James Bond-film gezien

"Dat vond ik wel leuk, die glitter en glamour. En natuurlijk het avontuurlijke. Dat zat er altijd al in. Als klein gastje ging ik naar de bioscoop met een speelgoedrevolver en een notitieblokje. En dan ging ik naar alle James Bond-films kijken."

Uiteindelijk werd Bert een tweede keer gevat, en dat betekende meteen het einde van zijn carrière als 'sjoemelaar': "Ik hunker soms nog naar de spanning van toen. De hotels, de glamour en glitter, ... Maar ik zie het mezelf niet meer doen. Ik zat met een constante stress en dat is het me vandaag niet meer waard. Maar het is wel mooi geweest."