Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

ontbreekwoordenboek

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

De bende van Annemie

"Hoe is het met de voormalige werknemers van Ford Genk?"

vr 11 dec. - 11:30

Eén jaar geleden ging Ford Genk dicht. Ruim één derde van de werknemers zoekt nog altijd een baan. Vooral mensen ouder dan 50 hebben het moeilijk om ergens opnieuw aan de slag te kunnen gaan. "Hoe is het dan met al die mensen?", vroeg Stefan Brijs zich af in De Bende.
"Hoe is het met de voormalige werknemers van Ford Genk?"

"Toen ik hoorde dat Ford Genk zou sluiten, besefte ik in welke ellende veel gezinnen terecht zouden komen.", zegt schrijver Stefan Brijs.

Zijn vader heeft ook 40 jaar op Ford Genk gewerkt. Hard gewerkt, in drie posten. Zijn moeder zorgde voor het huishouden. "We hadden nooit iets te kort, maar ook nooit iets te veel."

Toen hij vernam dat nog meer dan één derde van de werknemers nog steeds geen job hebben, vond hij dat verschrikkelijk. Hij vroeg zich af hoe het met hen zou zijn.

Twee jaar geleden is het nieuws gelanceerd, toen zag je alle werknemers huilend in de kranten staan. Nu hoor je niets meer. Ik wil hun stem wél horen.

Maar niemand praat daar graag over. Velen leven nog steeds in onzekerheid, of worden nog heel emotioneel. Guido Kees, boekhouder bij Ford Genk, is nota bene vandaag bezig aan zijn laatste uren. Hij getuigt over zijn laatste dag, zijn toekomst, en hoe hij iedereen noodgedwongen heeft zien vertrekken.

"We zijn nu nog met iets meer dan 100 mensen: een aantal bedienden, een aantal technici. Dat is veel minder dan het ooit is geweest. Ik ken mensen die nog steeds geen werk hebben gevonden. We volgen elkaar op via sociale media. Maar ik begrijp dat ze daar liever niet over praten. Ze voelen zich heel vaak onbegrepen. 

De meeste werknemers hebben nooit iets anders gezien dan de Fordfabrieken. Zij ademden Ford Genk. Het heeft een grote, diepe wonde achtergelaten.

Dat Ford Genk een grote sociale rol had in Limburg, kan Brijs bevestigen. Zijn vader leefde ook voor Ford Genk. Toen hij op pensioen was, ging hij bijvoorbeeld nog steeds daar naar de computerles. Het was zoveel meer dan een fabriek. 

Guido probeert alleszins positief naar de toekomst te kijken. Vanaf 1 januari 2016 is hij officieel werkloos, maar hij heeft wel al wat plannen. Hij zou graag voltijds auteur worden, en doet er nu alles aan om die droom waar te maken. " Ik schreef ondertussen al een boek: 'Het Potlood'. En er liggen nog wat dingen op tafel. Maar als dat niet lukt, zal ik op zoek moeten naar een nieuwe job."

 

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet