Hoe kindermisbruik detecteren?

Nieuwe getuigenissen van grensoverschrijdend gedrag in sportclubs in Van Gils & Gasten geven aan dat jonge slachtoffers op het moment van de feiten in vele gevallen niets durven zeggen tegen hun ouders.

Maak het bespreekbaar

Als ouder kan je wel proberen om het onderwerp bespreekbaar te maken. "Als er iets gezegd wordt op tv, vraag dan wat ze zouden doen als ze zoiets meemaken", weet kinderpsychiater Lieve Swinnen. Ook de aflevering van Dokter Bea over grenzen aangeven, kan je daarbij helpen. Bekijk de hele aflevering via de website van Ketnet.

Slachtoffers bevinden zich dikwijls in een afhankelijke situatie of worden onder druk gezet om te zwijgen, weet Sensoa. Uit onderzoek blijkt dat bijna de helft van de slachtoffers met niemand over het misbruik praat. Vaak schamen ze zich voor wat hen is overkomen of voelen ze zich schuldig of 'medeplichtig' aan het misbruik. Sommige slachtoffers willen ondanks alles loyaal blijven aan de pleger.

Misbruik herkennen

Daarom geeft Sensoa op haar website advies om signalen van misbruik te herkennen.

Heel wat slachtoffers vertonen kenmerken van posttraumatische stress. Ze herbeleven het misbruik met alle gevoelens van angst en hulpeloosheid die ermee gepaard gaan. Ze vermijden omstandigheden die aan het misbruik herinneren en zijn soms erg prikkelbaar. Signalen van misbruik kunnen ingedeeld worden in:

• angstsignalen: schrikreacties bij aanraking, angst voor een bepaalde persoon, opnieuw bedplassen of duimzuigen bij kinderen
• algemene gedragssignalen: slaapproblemen, eetproblemen, concentratiestoornissen ...
• seksuele signalen: zich niet durven of willen uitkleden, afkeer van seks of juist overmatige interesse in seks
• lichamelijke signalen: zwelling of verwondingen aan geslachtsdelen, soa's, ongeplande zwangerschap.

Bij posttraumatische stress blijft een slachtoffer vastzitten in de verwerking van wat is gebeurd. Therapeutische hulp kan vaak een uitkomst bieden.

Vermoed je dat iemand die je kent slachtoffer is van misbruik, tracht dan met hem of haar te praten, geeft Sensoa nog als advies. "Vragen of alles goed gaat, kan al een gelegenheid zijn om gevoelens te luchten. Maar dring niet aan, want slachtoffers willen niet altijd over hun gevoelens praten. Je kunt ook proberen informatie in te winnen bij personen uit de omgeving zoals een leerkracht of een collega. Ben je overtuigd dat het om misbruik gaat? Overweeg dan zeker om het gedrag te signaleren."

Meer informatie of hulp nodig? 

• Meldpunt geweld via de website of op het nummer 1712
• Vertrouwenscentra Kindermishandeling: informatie over en melden van mishandeling of misbruik van kinderen of jongeren
• Child Focus: hulp voor families van vermiste en seksueel uitgebuite kinderen. Kinderpornografie kan je melden via Stopchildporno.be
• Centra voor Algemeen Welzijnswerk: bij een CAW in je buurt kan je terecht met vragen en problemen, vertrouwelijk en gratis. Je vindt er ook de centra voor slachtofferhulp en voor crisisopvang
• Psycholoog: ondersteuning bij geestelijke gezondheids- of verwerkingsproblemen
• Seksuoloog: ondersteuning bij seksuele problemen.
• Tele-Onthaal: op het nummer 106 of via chat kan je anoniem je verhaal kwijt als je het moeilijk hebt.

Lees ook