Hoe omgaan met 'goedbedoelde' raad?
wo 26 sep. - 8:15
Goedbedoelde raad
Opgelet! Hier volgt een column over goeie raad, boordevol... goeie raad.
Een veelgehoorde verzuchting van jonge ouders: “Ik zie door de bomen het bos niet meer, de goeie raad komt van overal en spreekt elkaar tegen. Ik weet het niet meer.”
Als die raad dan nog eens komt van mensen die dicht bij je gezin staan, kan dat voor spanningen zorgen. Maar heb je die raad wel nodig?
Je kan aangeven dat de goeie raad niet passend is, door te zeggen wat het met je doet. Bijvoorbeeld: “Ik geraak erdoor in de war”, “ik voel me geen competente ouder”, “ik word onzeker”, “ik kan mijn gevoel niet meer volgen”. De boodschapper heeft niet de bedoeling om je onderuit te halen, maar het komt voor jou wel zo over. En dat gevoel mag er zijn.
Ga ook na wat je wél nodig hebt en praat daarover. Enkel zeggen wat je niet nodig hebt, laat immers nog heel wat andere opties open, die vaak evenmin in je plaatje zullen passen. Dat is vermoeiend voor jou, maar ook voor diegene die iets aan jou probeert te geven en het gevoel kan krijgen nooit goed te kunnen doen. Met als gevolg dat het contact tussen jullie alsnog verstart. Voelen wat je echt nodig hebt van de ander, is iets waar we vaak te ver vanaf staan. Het vraagt oefening, stilstaan, vertragen, bewust worden.
Blijf hierna dicht bij je eigen gevoel omtrent het opvoeden van je kinderen. ‘Goeie raad’ die je meeneemt en doet verdwalen in het bos, zorgt er net voor dat je weggaat van jezelf. Je wéét het dan echt niet meer, maar je vóelt het waarschijnlijk wel nog. Je moeder- of vadergevoel spreken voor zich, ook al moet je er even naar op zoek.
