"Huisnummers zijn een kwelling voor mij"

Stijn is nu 24, hij weet sinds zijn 16de dat hij ASS heeft. Die diagnose kwam voor hem als een zware klap.

Ik vond het moeilijk om dat te verwerken. Ik beschouwde mezelf niet als de clichématige autist.

Intussen is hij er wel mee in het reine. Om aan andere mensen duidelijk te maken wat autisme voor hem precies inhoudt, hield hij een videodagboek bij, over hoe hij de stad ervaart. De stad is voor hem iets heel chaotisch;  

Je hebt bussen, taxi's, wegenwerken, mensen die alle kanten op lopen,... Je hebt allerlei prikkels en het is heel moeilijk om die in je hoofd te ordenen. Alles komt heel hard binnen, het is net alsof je permanent op een festival voor de boxen staat.

 De perfecte stad zou voor Stijn een heel duidelijke stad zijn: goed gestructureerd, met pictogrammen op de grond die aangeven wat je waar kunt vinden. Want met duidelijkere communicatie zijn we allemaal gebaat, toch?